Borstbeeld van Sint-Servaas: verschil tussen versies

Volgens de traditie zou Servatius, [[Prinsbisschoppen_van_Luik#Zetel_te_Tongeren_.28tot_380.29|bisschop van Tongeren]], in 384 te Maastricht zijn overleden en aldaar langs de [[Via Belgica]], buiten het [[Gallia Belgica|romeinse]] [[castrum]], zijn begraven. In de 6e eeuw verhaalde [[Gregorius van Tours]] over zijn tijdgenoot [[Monulfus]], hoe deze het lichaam van Servaas liet bijzetten in een ruimte onder het altaar van de door hem gebouwde kerk.<ref>Kroos, p. 31</ref> De Franse [[benedictijn]] Jocundus berichtte in de 11e eeuw dat het ongeschonden lichaam van de heilige al rond 700 in de door Monulfus gebouwde grafkelder teruggevonden was. Iets betrouwbaarder is het bericht van Jocundus dat [[Proost (ambt)|proost]] [[Geldulfus]], bij de inwijding van de nieuwe [[Sint-Servaasbasiliek (Maastricht)|Sint-Servaaskerk]] in 1039, in het bijzijn van koning [[Keizer Hendrik III|Hendrik III]], de relieken van Servatius (en enkele andere [[Bisdom_Maastricht#De_21_heilige_bisschoppen_van_Maastricht|heilige bisschoppen van Maastricht]]) in een stenen kist bij het hoofdaltaar liet plaatsen.<ref>Kroos, p. 46</ref> Eind 12e eeuw besloot het [[kapittel van Sint-Servaas]] het gebeente van de heilige opnieuw te verheffen en in een rijkversierd verguld koperen reliekschrijn over te plaatsen, de zogenaamde [[Noodkist]].<ref>Kroos, p. 52</ref>