Natascha Kampusch: verschil tussen versies

'''Natascha Kampusch''' ([[Wenen]], [[17 februari]] [[1988]]) is een [[Oostenrijk]]se vrouw die in 1998 is [[Ontvoering|ontvoerd]] en acht jaar lang (van 1998 tot 2006) in de plaats [[Strasshof an der Nordbahn]] door [[Wolfgang PriklopilPřiklopil]] gevangen is gehouden. Pas op 23 augustus 2006 wist ze te ontsnappen.

Op 23 augustus 2006 kreeg Kampusch van PriklopilPřiklopil de opdracht zijn auto te stofzuigen. Terwijl zij hiermee bezig was kreeg PriklopilPřiklopil om 12.53 uur een telefoontje dat 4 minuten en 16 seconden zou duren. Om zichzelf verstaanbaar te kunnen maken, boven het geluid van de stofzuiger uit, liep hij enkele meters bij de auto vandaan. De beller verklaarde later dat PriklopilPřiklopil zeer rustig sprak, kennelijk zonder te merken wat er achter hem gebeurde. Kampusch maakte gebruik van deze onoplettendheid van PriklopilPřiklopil door de tuin uit te rennen. Na 60 meter sprak ze een passant aan, die niet reageerde. Vervolgens rende ze nog 60 meter verder, naar het huis van een buurvrouw. Die begon te klagen dat Kampusch over het gazon liep en liet haar niet binnen, maar belde om 12.59 uur wel de politie, die om 13.04 uur arriveerde.

De ontvoerder, Priklopil,Přiklopil pleegde acht uur na deKampusch' ontsnapping [[zelfmoord]] door voor een trein in Leopoldstadt te springen. Hij werd op 8 september 2006 begraven op een onbekende plaats, niet ver van Wenen. Er waren negen mensen bij de teraardebestelling aanwezig: zijn moeder, een kennis en 7 agenten. Op het graf staat een valse naam, om vernieling te voorkomen.

Oostenrijkse politiepsychologen dachten aanvankelijk dat Natascha Kampusch aan het [[stockholmsyndroom]] leed, omdat ze aangaf in de acht jaar niets gemist te hebben. Ze had haar basisbehoeften en was niet in de gelegenheid gekomen om verkeerde dingen te doen, zei ze. Ze was niet boos op haar ontvoerder. In het interview bleek het verhaal toch genuanceerder te zijn. Ze zei daarin wel, dat ze moeite had met zijn zelfmoord. Later zegt ze in haar boek 3096 Tage (Nederlandse titel: de Diefstal van mijn Jeugd) dat ze de 'veroordelende diagnose' van het [[stockholmsyndroom]] stellig afwijst. 'Want hoe medelijdend ze ook mogen kijken wanneer ze dat begrip zo uit hun mouw schudden, het effect is verschrikkelijk: daardoor wordt een slachtoffer voor de tweede keer slachtoffer en wordt hem of haar de kans ontnomen om zelf over het gebeurde te oordelen.' Ze geeft aan dat de toenadering tot de dader 'een strategie is om een uitzichtloze situatie te kunnen overleven'.

Natascha Kampusch werd op 6 september 2006 geïnterviewd door de Oostenrijkse publieke omroep [[ORF]]. Een dag later werd het interview over de hele wereld uitgezonden. Daarbij was zij, in tegenstelling tot eerdere berichten, herkenbaar in beeld gebracht, alleen waren haar haren bedekt.<ref>{{Citeer web|url=http://www.nu.nl/news/819734/21/Kampusch_dacht_enkel_aan_ontsnappen.html|titel=Kampusch dacht enkel aan ontsnappen|datum=6 september 2006|uitgever=[[NU.nl]]}}</ref> Volgens de mediacoördinator van de ORF, Dietmar Ecker, heeft de ORF niets betaald voor het interview. In haar boek 3096 Tage hekelt ze de speculaties dat ze veel geld gekregen heeft voor interviews.

Wat vaak opvallend werd genoemd aan Natascha Kampusch tijdens het interview was haar volwassen taalgebruik. Ook liet zij tijdens het gesprek geen enkele traan. Wel had ze soms duidelijk moeite met het houden van haar verhaal. Ze had acht jaar lang volgehouden door te denken aan ontsnapping, totdat deze mogelijkheid zich in 2006 eindelijk voordeed. Na het televisieoptreden werd bekend dat Kampusch in het voorjaar van 2006 met PriklopilPřiklopil op wintersportvakantie was geweest. Ook toen zag ze geen gelegenheid te ontsnappen, verklaarde ze.

Begin 2007 werd bekend dat Kampusch een paar keer bijna was verhongerd. In een televisiedocumentaire zei ze dat ze heel onregelmatig te eten kreeg. Toen ze als 18-jarige vrijkwam woog ze 42 kilo, evenveel als toen ze als 10-jarige werd ontvoerd. Ze vreesdewas bang dat PriklopilPřiklopil iets zou overkomen en ze alleen opgesloten zou blijven, omdat ze er nooit alleen uit had kunnen komen en niemand haar achter een betonnen muur zou zoeken.

Verder zei Kampusch dat ze zich na vier maanden nog niet echt vrij voelde, onder meer doordat mensen in haar omgeving nooit echt ontspannen zijn. Ze zegt in haar boek 3096 Tage: 'De aandacht die een slachtoffer krijgt is bedriegelijk. Men vindt het slachtoffer alleen maar de moeite waard omdat men zich superieur aan hem of haar kan voelen...Nu ik weer vrij was, bleek dat men blijkbaar graag iets anders wilde zien: een gebroken mens, niet meer in staat voor zich zelf te zorgen, voor altijd op anderen aangewezen.' Ze ziet dat als een val: eerst heeft ze zich staande gehouden tegenover haar kidnapper en nu zou ze weer zielig moeten zijn en niet haar eigen regie over haar leven kunnen hebben.

Op 14 mei 2008 werd bekend dat Kampusch het huis van haar ontvoerder gekocht heeft. InNaar haareigen boekzeggen 3096wilde Tageze geeftzo ze aanvoorkomen dat zehet dithuis deedten omdatprooi zevalt nietaan wildevandalen of dat 'eener perverserijtjeshuizen bewonderaarop hetworden zougezet. kopenKampusch: en"Het hetis eenverwonderlijk bedevaartsoorddat zouik wordennu voor degeneneen diehuis hunwaarin meestik duisterenooit fantasieënheb hierwillen bewaarheidleven, haddenstroom, zienwater worden'en onroerendzaakbelasting moet betalen".<ref>{{Citeer Zeweb|url=http://www.telegraaf.nl/buitenland/1287496/__Natascha_Kampusch_koopt_eigen_gevangenis__.html geeft|titel=Natascha aanKampusch datkoopt zeeigen hetgevangenis.|uitgever=[[De huisTelegraaf]]|datum=14 alsmei 'schadevergoeding'2008|bezochtdatum=4 toegewezennovember kreeg.2010}}</ref>

Op 12 juli 2009 maakte voorzitter [[Ludwig Adamovich]] van de speciale onderzoekscommissie rond de zaak-Kampusch bekend dat hij de kans zeer gering achtte dat maar één dader bij de zaak betrokken was.<ref>[[Vlaamse Radio- en Televisieomroep|VRT]] [http://www.radio1.be Radio 1], 12 juli 2009, nieuwsuitzending van 18.00 uur</ref> Zelf hield Kampusch altijd vol dat haar ontvoerder alleen handelde, maar Adamovich zei dat Kampusch loog en hij wees ook met een beschuldigende vinger naar de politie. Adamovich sloot niet uit dat Kampusch afgeperst werd met pornografisch materiaal dat er van haar zou bestaan. Het eindrapport van een nieuwe, in 2008 opgerichte onderzoekscommissie<ref>{{de}}[http://natascha-kampusch.at.s3.amazonaws.com/wp-content/uploads/2012/08/120831-NK-Endlich-Schluss.pdf Endlich Schluss]</ref> gaat er echter van uit dat PriklopilPřiklopil alleen handelde, precies zoals Natascha Kampusch zelf altijd heeft volgehouden.

In september 2010 werd het boek ''3096 Tage'' (Nederlandse titel: ''De Diefstal van mijn Jeugd'') gepubliceerd met haar relaas over de jarenlange opsluiting. In 2013 werd dithet boek onder [[3096 Tage (film)|dezelfdede oorspronkelijke titel verfilmd]] met in de hoofdrollen de Engelse actrice [[Antonia Campbell-Hughes]] als Kampusch en de Deen [[Thure Lindhardt]] als PriklopilPřiklopil.