Engelbert Dollfuss: verschil tussen versies

 

Na de machtsovername in [[Duitsland]] door de [[nazi]]'s op [[30 januari]] [[1933]]), richtte een bevreesde Dollfuss zich nog meer op [[Koninkrijk Italië (1861-1946)|Italië]]. Op advies van [[Benito Mussolini]] bond hij de strijd aan met de nationaalsocialisten en de sociaaldemocraten; beide tegenstanders van Dollfuss' politiek. Zowel de Oostenrijkse nazipartij als de sociaaldemocratische partij werden verboden.

 

In februari [[1934]] viel het Oostenrijkse Leger, de ''[[Bundesheer]]'', gesteund door de [[Heimwehr]] en andere paramilitaire groepen de Weense arbeiderswijk aan om het socialisme aldaar te breken. Dit leidde tot een korte, maar [[Oostenrijkse Burgeroorlog|hevige burgeroorlog]], waarbij de sociaaldemocraten gesteund door communistische activisten zich kranig verzetten. De sociaaldemocratische leiders gingen daarop naar het buitenland of doken onder en gingen de [[illegaliteit]] in. Tegelijkertijd werden op andere plaatsen in het land [[Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij|NSDAP]]-afdelingen aangevallen en opgeheven; vele nazi's werd opgesloten in politieke gevangenissen. Op [[1 mei]] [[1934]] voerde Dollfuss een nieuwe, corporatieve ([[corporatisme]]) grondwet in. Voortaan was alleen het [[Vaderlands Front (Oostenrijk)|Vaderlands Front]] toegestaan, een overkoepelende massaorganisatie.

 

Op [[25 juli]] [[1934]] pleegden nazi's onder leiding van Dr. [[Anton Rintelen]] een [[Juliputsch|staatsgreep]]. [[Sturmabteilung|SA]]-eenheden wisten door te dringen in het regeringspaleis en schoten Dollfuss neer, die enige tijd later aan zijn verwondingen bezweek. De staatsgreep mislukte echter wegens de slechte communicatie tussen de samenzweerders en de coupplegers werden gearresteerd. De pro-Dollfuss-troepen doodden enkele coupplegers in schietgevechten. Dollfuss' opvolger als premier werd [[Kurt Schuschnigg|Kurt von Schuschnigg]].