Vroegrenaissance: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
wl |
||
Regel 16:
Donatello's tijdgenoot Massacio was de schilderkunstige afstammeling van [[Giotto di Bondone|Giotto]], wiens naturalisme in gelaatsuitdrukkingen en lichaamshoudingen hij verder ontwikkelde. Massacio maakte verschillende schilderijen op paneel, maar is vooral bekend van de [[fresco (schilderterm)|fresco]]'s die hij samen met de oudere kunstenaar Masolin in de Brancacci-kapel schilderde. Deze kunstwerken zouden grote invloed hebben op latere schilders zoals [[Michelangelo Buonarroti|Michelangelo]] en [[Fra Angelico (schilder-frater)|Fra Angelico]], met name in diens fresco's in het klooster van San Marco in Florence.
De behandeling van [[lijnperspectief|perspectief]] en licht in de schilderkunst was van bijzonder belang in de 15e-eeuwse Florentijnse schilderkunst. [[Paolo Uccello|Uccello]] was zo geobsedeerd door de problemen die het perspectief stelde dat hij er volgens [[Vasari]] (in ''[[Levens van de uitmuntendste Italiaanse architecten, schilders en beeldhouwers|Vite]]'') bijna niet van kon slapen. Zijn oplossingen zijn te zien in zijn meesterwerk, de ''Slag bij San Romano''. [[Piero della Francesca]] maakte systematische en wetenschappelijke studies van zowel licht als lineair perspectief, waarvan de resultaten gezien kunnen worden in zijn frescoreeks over ''de geschiedenis van het Ware Kruis'' in San Francesco te [[Arezzo (stad)|Arezzo]].
In Napels maakte [[Antonello da Messina]] omstreeks [[1450]], eerder dan andere Italiaanse schilders gebruik van [[olieverf]] voor portretten en religieuze schilderijen. Hij bracht deze techniek naar het noorden en beïnvloedde zo de [[Venetië (stad)|Venetiaanse]] schilders. Een van de belangrijkste schilders van Noord-Italië was [[Andrea Mantegna]].
| |||