Abel Tasman: verschil tussen versies

In opdracht van Antonie van Diemen, [[Cornelis van der Lijn]], [[Joan Maetsuycker]], [[Justus Schouten]], [[Salomon Sweers]], [[Witsen (familie)|Cornelis Witsen]] en [[Willem Boreel|Pieter Boreel]] vertrok Tasman als commandant van Batavia (het huidige [[Jakarta]]) met twee kleine schepen, de ''Heemskerck'' en de ''Zeehaen'' eerst naar [[Mauritius (land)|Mauritius]] om goederen en post af te leveren. Daar kwamen de schepen op 5 september aan. De schepen, die in slechte conditie waren, werden gerepareerd, er werd brandhout gehakt en de bemanning had toestemming om te jagen en zich te goed te doen aan vlees, verse groenten en fruit. Tasman overlegde met [[Adriaan van der Stel]] de plaatselijke gouverneur over een aantal zaken. Op 8 oktober vertrok hij met gunstige wind oostwaarts tot een zuidelijker breedte dan tot dan toe gedaan was. Op 6 november begon het te sneeuwen en hagelen en de commandant besloot de koers naar het noorden te verleggen. Ze voeren verder dan [[Pieter Nuyts (senior)|Pieter Nuyts]] had gedaan en ontdekten op 24 november na zo'n 9000 km zeilen het eiland Tasmanië. Hij doopte het ''Antonie van Diemensland' en de Engelsen hernoemden het ''Van Diemensland''. Op 1 december werd aan land gegaan om verse groente en zoet water te zoeken. De bemanning hoorde muziek en zag rookpluimen, maar niemand van de lokale bevolking, de [[Tasmaniërs]], liet zich zien. Met veel moeite werd een vlag geplant en de beide schepen voeren verder naar het oosten. Op 13 december 1642 kregen Tasman en zijn mannen ''een groot hoog verheven landt'' in zicht. Ze zagen als eerste Europeanen de westkust van het Zuidereiland van Nieuw-Zeeland, nu [[Okarito]]. De ''Zeehaen'' en de ''Heemskerck'' voeren noordwaarts langs de westkust van [[Nieuw-Zeeland]]. Tasman noemde het land ''Statenland'', denkende dat het het eiland was zuidelijk van [[Kaap Hoorn]], dat door [[Jacques l'Hermite]] zo was genoemd. Nabij de noordpunt van het [[Zuidereiland]] zette hij het anker uit in een baai. Bij het binnenlopen werd door een [[Maori (volk)|Maori]] op een soort trompet geblazen. Tasman liet deze begroeting op zijn beurt beantwoorden met trompetsignalen. De bevolking benaderde de beide schepen, maar bleek niet geïnteresseerd in de textiel die ze werd voorgehouden. Bovendien konden ze elkaar niet verstaan. Het bleek dat de woordenlijst voor de [[Salomons-eilanden]] die Tasman bezat, afkomstig van [[Jacob le Maire]], niet voldeed. De volgende dag werden vier scheepslieden van de ''Zeehaen'', die in een [[kano (scheepstype)|prauw]] aan land wilden gaan of het andere schip wilden bezoeken, gedood. Het is waarschijnlijk dat de trompetsignalen van de vorige dag door de Maori's als oorlogsverklaring werden uitgelegd. Tasman noemde de plaats (het huidige ''Golden Bay'') ''Moordenaarsbaai'' en besloot noordwaarts te zeilen. Niettemin kwamen er 22 prauwen achter hen aan, waarvan de voorste man een wit vlaggetje in de hand had. Hij werd beschoten door de woedende bemanning van de ''Zeehaen'' en een verdere achtervolging bleef achterwege.

 

 

[[Bestand:TradingCanoePortMoresbyNewGuinea.jpg|thumb|260px|Kano met handelswaren voor de kust van Nieuw-Guinea]]

==Erfenis==

 

 

== Externe links ==