Kooi van Faraday: verschil tussen versies

[[Bestand:Elektrisch_dode_kamer_(kooi_van_Faraday).JPG|thumb|Elektrisch dode kamer]]

'''Kooi van Faraday''', genoemd naar [[Michael Faraday]], is de benaming voor een kooivormige constructie van elektrisch geleidend materiaal zoals [[koper (element)|koper]] of [[IJzer (element)|ijzer]] die er voor zorgt dat statische elektrische velden niet tot binnen de kooi kunnen doordringen. De kooi is wel doordringbaar voor statische magnetische velden zoals het aardmagnetisch veld. De kooi biedt bescherming tegen statische ontladingen zoals bliksem.

 

In de praktijk wordt de term "kooi van Faraday" tegenwoordig hoofdzakelijk gebruikt voor ruimtes die elektromagnetische straling buitensluiten: elektromagnetisch dode ruimtes. Als vuistregel geldt dat een kooi van Faraday ook ondoordringbaar is voor [[elektromagnetische straling]], als de maaswijdte kleiner is dan een tiende van de golflengte van die straling; dit is overigens afhankelijk van de gewenste uitdoving. De golflengte van een magnetron is ongeveer 12 cm en de maaswijdte ongeveer een mm, zodat er een zeer goede afscherming is. Voor het afschermen van een magnetisch veld worden series van gesloten doosjes van [[mumetaal]] gebruikt.

Ontvangst van radiosignalen is in een kooi van Faraday daarom niet mogelijk. Het uitzenden van radiosignalen door een zender met antenne in een kooi van Faraday is ook niet mogelijk. Allerlei stoorvelden, zoals van [[bliksem]], hebben in een kooi van Faraday geen invloed; vandaar dat kritische natuurkundige experimenten vaak in een dergelijke kooi gedaan worden. Een dichte auto werkt als kooi van Faraday, maar vanwege de grote ramen is ontvangst van hoge [[frequentie|frequenties]] zoals voor [[GSM (communicatie)|GSM]] (golflengte 33 cm) in de auto nog wel mogelijk.