Iman Jacob van den Bosch: verschil tussen versies

Op 18 oktober 1944 werd Van den Bosch door de [[Sicherheitsdienst|SD]] opgewacht op een vergaderplaats in een woning aan de Parklaan in Groningen. Terwijl hij op het huis afliep kon hij door zijn koerierster vanuit het pand worden gewaarschuwd. Hij maakte zich uit de voeten, maar werd daarbij door een [[Sicherheitsdienst|SD-er]] dwars door een raam beschoten en in zijn schouder getroffen. Hij strompelde een fietsenzaak binnen, ontdeed zich daar van de bezwarende papieren die hij bij zich had en werd vervolgens gearresteerd en opgesloten in het [[Scholtenhuis|Scholtenshuis]], het hoofdkwartier van de SD in de stad. Een poging van het verzet om hem voor 100.000 gulden vrij te kopen liep op niets uit. De SD, die geen bewijzen tegen hem had, wees Van den Bosch aan als ''Todeskandidat''. Op 28 oktober werd hij overgebracht naar [[kamp Westerbork]] en daar samen met vijf andere verzetsstrijders gefusilleerd. Tijdens zijn [[doodstraf|executie]] zag hij, door zich om te draaien, kans het gebruikelijke nekschot te ontlopen en riep hij ''"Leve de Koningin!"''.<ref>[[Loe de Jong|Jong, L. de]] (1974) ''[[Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog]]. Deel 10b: Het laatste jaar II (eerste helft).'' Editie 1995. Den Haag: SDU Uitgeverij Koninginnegracht/Amsterdam: Boom. ISBN 90-12-08220-X</ref> Bij de terechtstelling waren onder anderen de Nederlandse broers en [[Oorlogsmisdaad|oorlogsmisdadigers]] [[Pieter Johan Faber|Pieter]] en [[Klaas Carel Faber|Klaas-Carel Faber]] betrokken. Van den Bosch' stoffelijk overschot werd verbrand in het crematorium van kamp Westerbork.<ref>[http://www.depersdeondernemer.nl/UserFiles/File/De%20Pers%20dinsdag%2004%20mei%202010.pdf DePers.nl, 4 mei 2010 - [[Arnold Karskens]] - ''De Allerlaatste NederNazi'']</ref>