Fado (muziek): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Het volk werd rustig gehouden met Maria de Fátima misschien? |
gevonden - zie Portugese websites en fr:Triple F |
||
Regel 2:
'''Fado''' is het [[Portugal|Portugese]] [[levenslied]]. Het is in Portugal een zeer gewaardeerde zangkunst die vroeger echter uitsluitend in armoedige kroegen werd gezongen. In de loop van de twintigste eeuw werd fado een erkende zangkunst die vaak uitgevoerd wordt in de betere uitgaansgelegenheden.
Fado neemt een bijzondere plek in in het leven van vele Portugezen. Ze geeft stem aan de gemoederen van het leven, verdriet, melancholie, blijheid, weemoed, [[saudade]] en niet te vergeten de feeststemming. [[Amália Rodrigues]] wordt algemeen beschouwd als
== Geschiedenis van de fado ==
Regel 10:
In het begin werd fado gezongen in de [[Café|kroegen]] en [[bordeel|bordelen]] en was een ''fadista'' niet meer dan een veredelde landloper of beurzensnijder. De fado werd toen geassocieerd met prostitutie, kroegen, en misdaad. Rond 1900 vond de omslag plaats naar het ‘respectabel’ worden van de stijl, waarna ook dichters en intellectuelen aandacht kregen voor deze muziek.
Begin jaren dertig gleed Portugal langzaam weg richting een burgeroorlog waar, net zoals in Spanje, linkse en rechtse krachten vochten om de macht. Gesteund door de gegoede middenklasse, het grootkapitaal en de kerk, nam de burgerdictatuur van [[António de Oliveira Salazar|Salazar]] de macht over. In zijn ogen was fado de ultieme uitdrukking van de Portugese volksziel. Het volk werd rustig gehouden met ‘de drie F’s’: ''Futebol,
Pas begin jaren negentig werd de fado opnieuw populair met een nieuwe generatie fadista’s zoals [[Mafalda Arnauth]], [[Cristina Branco]] en [[Mariza]]. In 1997/1998 kwam de internationale doorbraak en sindsdien is er wel elke maand een nieuwe stem of belofte.
|