Lijkschouw: verschil tussen versies

Een '''lijkschouw''' of '''lijkschouwing''' is letterlijk het 'schouwen' van een [[Kadaver|lijk]]. Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen ''uitwendige'' en ''inwendige'' lijkschouw. De inwendige lijkschouw wordt ook wel [[autopsie]], sectie of obductie genoemd. Als een lijk - bij voorbeeld door een ongeval - al geopend is, vervaagt de grens tussen beide typen lijkschouw.

De schouwend arts overtuigt zich ervan dat er sprake is van een natuurlijk overlijden. Als dat het geval is, dan kan deze arts de schouw voortzetten en de [[overlijdenspapieren]] invullen. Als de arts constateert dat er geen sprake is van een natuurlijk overlijden, of er is twijfel hieromtrent, dan is vanaf dat moment het lijk van rechtswege 'in beslag genomen'. Dat houdt in dat er aan het lijk en de omgeving niets mag worden veranderd, en dat terstond een [[gemeentelijk lijkschouwer]] wordt ingelicht, die dan de schouw en vervolgacties overneemt. In de praktijk zal de gemeentelijk lijkschouwer dan vaak ook de politie (rechercheforensische opsporing) erbij vragen. De reden dat er aan een inbeslaggenomen lijk niets meer mag worden gedaan, is dat er anders sporen van een mogelijk misdrijf of ongeval verloren kunnen gaan.

Als op voorhand duidelijk is dat er sprake is van een niet-natuurlijke dood, dan is de politie daar meestal al vanaf het begin bij betrokken en wordt direct de gemeentelijk lijkschouwer ingeschakeld, die achteraf de behandelend arts inlicht. Ook als sprake is van een ''lijkvinding'', dat wil zeggen dat de plaats of datum van overlijden niet voldoende nauwkeurig kan worden vastgesteld, dan wordt de schouw door de gemeentelijk lijkschouwer verricht.

Bij elk overlijden is het nodig dat zorgvuldig onderzoek wordt verricht naar de aard en wijze van overlijden. De schouwend arts onderzoekt het lijk daartoe zover als nodig is om tot een redelijke conclusie te kunnen komen omtrent de doodsoorzaak. In sommige gevallen kan het onderzoek zeer beperkt worden gehouden (bijvoorbeeld bij iemand met een uitbehandelde dodelijke ziekte, waarvan het overlijden onvermijdelijk was geworden, of in geval van [[euthanasie]]); soms is minutieus of uitgebreid onderzoek nodig. Dit kan onderzoek zijn aan het lichaam, middels observatie en [[Palperen|palpatie]], maar het kan ook voorkomen dat verslagen van recente artsencontacten of uitslagen van recente bloed- of röntgenonderzoeken daarbij wordt betrokken. Ook kan een gesprek met omstanders en naasten zinvolle informatie opleveren.