Ritssluiting: verschil tussen versies

Een '''ritssluiting''' (ook wel '''rits''' of '''treksluiting''') bestaat uit drie hoofdelementen: het sluitmechanisme (glijder) met lipje, de tanden en de stof (tape) aan de zijkant van de rits. Aan de boven en onderkant van de tanden is een stop.

 

De twee rijen metalen of kunststof plaatjes met aan de ene kant tanden en aan de andere kant inkepingen kunnen worden samengevoegd of gescheiden door aan het lipje te trekken aan een sluitplaatje. Bij het sluiten van de rits worden telkens de tandjes over de bovenkant van de tegenoverliggende plaatjes gehaakt. De inkepingen in de volgende plaatjes houden de rits dicht.

 

Bij ritsen die geheel openen zoals bij een jas, is de onderste stop het mechanisme waarin de eerste tand wordt geplaatst.

 

* Plastic rits waarvan de tandjes niet te zien zijn.

* Metalen rits die juist wel gezien mag worden en roestbestendig is.

De metalen ritsen kunnen zowel tandjes zijn die direct in elkaar grijpen als tandjes in een soort spiraalvorm.

 

* Niet stoppend: de rits is ook te openen door aan de stof te trekken.

* Automatisch: de rits werkt alleen als men aan het lipje trekt.

Uiteraard zijn er verschillende vormen lipjes zoals hartjes of etnische designs.

 

* Ritsen met een gesloten einde (wat extra stof aan het einde) voor bijvoorbeeld broeken.

* Ritsen met een open einde voor bijvoorbeeld jassen.

* Ritsen met een gesloten einde met twee sluitmechanismen die vanuit het einde openen.

 

De ritssluiting werd uitgevonden door [[Whitcomb Judson]] in [[1893]], hoewel het ontwerp van de moderne rits van [[Gideon Sundback]] komt.