Gustave Flaubert: verschil tussen versies

Flaubert werd geboren als zoon van de [[chirurg]] Achille Cléophas en zijn vrouw Anne Justines. Hoewel hij op school weinig uitvoerde, hield hij zich al vanaf zijn elfde bezig met literatuur. Flaubert verliet Rouen in [[1840]] om in Parijs rechten te gaan studeren. Het [[Epilepsie]]-Museum in Kehl-Kork ([[Duitsland]]) rekent hem tot de lijst vermaarde lijders aan deze ziekte.

Omdat hij van het buitenleven hield en in Parijs niet kon aarden, reisde hij tegen het eind van het jaar 1840 af naar de Pyreneeën en Corsica. Na zijn terugkeer in Parijs deed hij niets anders dan zijn tijd verspillen aan sombere dromen. In [[1846]] besloot hij in Croisset, een gehucht vlakbij Rouen, een huis te bouwen voor zijn moeder, die alleen was achtergebleven in Rouen, nadat zijn vader en zijn zus Caroline waren overleden. Het was voor hem ook een reden om Parijs te kunnen verlaten en zijn rechtenstudie op te geven. Het huis in Croisset bleef zijn woonplaats voor de rest van zijn leven.

Tot circa 1870 was het leven van Flaubert betrekkelijk vrij van rampspoed geweest, maar toen begon het ongeluk hem te achtervolgen. De angst voor de [[Frans-Pruisische oorlog]] vormde een aanslag op zijn gezondheid. Door de dood of fatale misverstanden verloor hij zijn beste vrienden. In [[1872]] overleed zijn moeder en sindsdien werd hij verpleegd door zijn nicht, mevrouw Commonville. Hij onderhield vriendschappelijke banden met [[George Sand]] en zag nu en dan zijn Parijse kennissen zoals [[Emile Zola]], [[Alphonse Daudet]], [[Ivan Toergenjev]] en de gebroeders [[Edmond de Goncourt|Goncourt]], maar dat weerhield hem er niet van om zich troosteloos en melancholisch te voelen. Hij bleef echter met dezelfde intensiteit schrijven.

Na zijn terugkeer in 1850 uit het [[Nabije Oosten]], begon hij met het schrijven van het boek "Madame Bovary". Hij had daarvoor nog nauwelijks iets geschreven of gepubliceerd. Het schrijven van de roman kostte hem uiteindelijk zes jaar. Vanaf [[1857]] werd het in afleveringen geplaatst in het blad "Revue de Paris". In eerste instantie was er uit bepaalde hoeken verzet tegen de publicatie en de overheid klaagde zowel hem als de uitgever aan, omdat de roman immoreel zou zijn. Toen het verhaal uiteindelijk in boekvorm verscheen, kreeg het echter een warm onthaal.

In 1858 bracht Flaubert een bezoek aan [[Carthago]]. Naar aanleiding van dat bezoek begon hij zich in archeologie te verdiepen om zijn volgende boek, ''Salammbô'' te kunnen schrijven. Hoewel hij onafgebroken doorwerkte, was het boek pas in 1862 af. Daarna schreef hij het boek ''[[L'éducation sentimentale]]'', waarin hij gebruik maakte van veel herinneringen uit zijn kinderjaren. Het kostte hem zeven jaar voordat het boek uiteindelijk in [[1869]] gepubliceerd kan worden.