Slangen: verschil tussen versies

Net als een hagedis kruipt de slang op zijn buik, waardoor de schubben afslijten. Doordat de schubben zijn verhoornd en niet kunnen groeien, moet een slang ze steeds vernieuwen, wat ''[[vervelling]]'' of ''ecdysis'' wordt genoemd. Als een slang vervelt, wordt de huid in één keer afgeworpen, in tegenstelling tot alle andere reptielen waarvan de huid afbladdert ([[hagedissen]]) of de beenplaten een voor een loslaten ([[schildpadden]], [[krokodilachtigen]]). Door te vervellen raakt de slang ook op de huid levende [[parasiet]]en, zoals [[mijten]] en [[Teken (dieren)|teken]], kwijt. Juvenielen (jonge dieren) groeien sneller en vervellen vaker dan oudere dieren. Jongere exemplaren gaan vaak pas eten na de eerste vervelling. Ook de vervelling van volwassen slangen valt vaak samen met veranderingen in het gedrag, zoals het aanbreken van de voortplantingstijd of het afzetten van de eitjes.<ref>Animal Planet - Snakes, Shedding of Skin - [http://animal.discovery.com/guides/reptiles/snakes/shedding.html Website]</ref> De vervellingshuiden zijn een belangrijk hulpmiddel bij het onderzoek naar slangen. De afgeworpen huiden zijn binnenstebuiten gekeerd doordat de slang zijn huid als een sok afstroopt. Ook is de vervellingshuid ongeveer 10% langer dan de slang.

 

 

Omdat een slang na een vervelling duidelijk heldere ogen heeft, de huidskleur feller en contrastrijker is en kleine wondjes zijn geheeld, lijkt het alsof de slang zichzelf heeft 'vernieuwd'. Al in de [[oudheid]] werd het verschijnsel beschreven en hierdoor is de slang een belangrijk symbool voor de geneeskunde.