Duitse inval in Luxemburg: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting |
uitbreiding |
||
Regel 47:
}}
De '''Duitse inval in Luxemburg''' was een veldslag aan het [[Westfront (Tweede Wereldoorlog)|Westfront]] tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]].
==De Luxemburgse situatie==
Met het uitbreken van [[Tweede Wereldoorlog|Wereldoorlog Twee]] op 1 september 1939 kwam de Luxemburgse regering in een lastig parket. Net als België en Nederland voerde Luxemburg een [[Neutraal land|neutraliteitspolitiek]] en kon het zich niet openlijk voorbereiden op een mogelijke Duitse aanval. In de lente van 1940 werden verdedigingswerken opgericht langs de zogenaamde Schusterlinie, vernoemd naar de ontwerper. Op de grens met Frankrijk en Duitsland werden betonnen wegversperringen neergepoot met stalen deuren. De versperringen hadden officieel tot doel de opmars van een invallend leger te vertragen en bondgenoten de kans te geven stelling te nemen voor een tegenaanval. Maar in het aanschijn van de overweldigende Duitse slagkracht had de linie eerder een symbolische functie, als geruststelling voor de Luxemburgse bevolking. Op een klein vrijwilligerskorps na had Luxemburg in die tijd geen echt leger.
==De invasie==
In de vroege ochtend van 10 mei 1940 werd het bevel gegeven om de stalen poorten van de Schusterlinie te sluiten, na het vaststellen van Duitse troepenbewegingen aan de grens. Niet veel later probeerden speciale eenheden van het Duitse leger in burgerkledij de barricades te saboteren, met de steun van Duitse inwoners van Luxemburg. Hun poging mislukte. De Luxemburgse koninklijke familie werd geëvacueerd van de residentie in [[Colmar-Berg]] naar het [[Groothertogelijk Paleis]] in [[Luxemburg (stad)|hoofdstad Luxemburg]].
De eerste, tweede en tiende [[pantservoertuig|pantserdivisie]] van het Duitse leger kregen om 04:35 het bevel op te rukken richting de Luxemburgse grens. Op enkele opgeblazen bruggen en landmijnen na ondervonden zij weinig tot geen hinder. Het merendeel van het Luxemburgse vrijwilligerskorps bleef in zijn barakken. Enkele politie-agenten boden tevergeefs weerstand, rond de middag werd de hoofdstad bezet. De [[Charlotte van Luxemburg|Luxemburgse Groothertogin]] en de [[Pierre Dupong|regering Dupong]] vluchtten naar Frankrijk en later naar Portugal, het Verenigd Koninkrijk en Canada.
== Bron ==
* {{Bronvermelding anderstalige Wikipedia|taal=en|titel=
[[Categorie:Tweede Wereldoorlog in Luxemburg (land)]]
| |||