Wolf Biermann: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k links |
|||
Regel 13:
In de volgende jaren kwamen meer platen en boeken van Biermann uit in het Westen, die dan ook ''clandestien'' hun weg vonden naar Oost-Duitsland. In 1969 verschijnt zijn LP "''Chausseestraße 131''". Het is waarschijnlijk zijn beste werk. De muziek is met een ''Grundig'' bandrecorder opgenomen in zijn woning in Oost-Berlijn. Op de achtergrond zijn straatgeluiden en zelfs luidsprekers van de grenspolitie aan de [[Berlijnse Muur]] te horen. De liederen op deze langspeler zijn ironisch, af en toe sarcastisch, maar "leggen de vinger op de zere plek". Biermanns woning aan de Chausseestraße 131 werd in die tijd een trefpunt voor mensen uit de oppositie en critici van het regime.
In ''september 1976'' mocht Biermann na 11 jaar "Berufsverbot" voor het eerst weer optreden in een kerk in het Oost-Duitse [[Prenzlau]]. Op ''13 november'' begint hij met een concert in [[Keulen (stad)|Keulen]] aan een tournee door de [[Duitsland|Bondsrepubliek]], op uitnodiging van de West-Duitse metaal-vakbond ''IG Metall''. Op ''16 november'' besluit het [[Politbureau]] van de Oost-Duitse communistische partij dat Wolf Biermann zijn staatsburgerschap verliest en niet meer mag terugkeren omdat hij zich "tijdens zijn optredens in een kapitalistisch land tegen de [[Duitse Democratische Republiek|DDR]] en het [[socialisme]] had gericht en aldus zijn staatsburgerlijke plichten ernstig geschaad had". Biermanns "[[Ausbürgerung]]" leidde tot protesten van West-Duitse kunstenaars en op ''17 november'' tot een petitie van 13 leidende intellectuelen in de DDR, waaronder schrijfster [[Christa Wolf]] en auteur [[Stefan Heym]]. Het protest breidde zich uit en kreeg schriftelijke steun van vele gewone DDR-burgers en kunstenaars, waarvan er velen later daarvoor werden vervolgd.
Meteen na de "verbanning" van Biermann zond de West-Duitse [[ARD]] het concert in de Keulse Sportarena opnieuw uit. Omdat de live-uitzending op 13 november was uitgezonden door de [[Westdeutscher Rundfunk|WDR]], een regionaal TV-kanaal dat niet kon ontvangen worden in
In 1977 voegde zijn partner ''Eva-Maria Hagen'' zich bij hem in het Westen, met haar dochter [[Nina Hagen]]. Biermann zette zijn carrière verder met optreden en nieuwe teksten, waarin hij de DDR op de korrel bleef nemen en tegelijk ook zijn geloof in een vorm van [[socialisme]] en [[communisme]] tegen het [[stalinisme]] uitte. Hij brak later met zijn socialistische overtuiging, terwijl er eind jaren 80 ook een zekere actie-moeheid zichtbaar werd.
| |||