Wenceslas Cobergher: verschil tussen versies

Deze kerk wordt gekenmerkt door een expressieve en vernaculaire stijl. Op de gevel bevinden zich brede horizontale en verticale stroken van steen die het metselwerk verdelen in rechthoekige secties, herinnerend aan de stijl van [[Hans Vredeman de Vries]]. Hij temperde echter dit [[Traditionalisme (architectuur)|traditionalisme]] met decoratieve barokke vormen. Diezelfde gemengde stijl komt ook voor in de Sint-Hubertuskapel ([[1617]]) in [[Tervuren]], dewelke is toegeschreven aan Cobergher, het geveltype is later door andere architecten overgenomen en verder ontwikkeld, bijvoorbeeld in St. Barbara’s ([[1665]]-7), [[Diest]], en de [[abdij van Averbode]] ([[1664]]-72).<ref name="GROVE ART ONLINE"/>

 

Cobergher introduceerde deze instelling zelf in de [[Zuidelijke Nederlanden]], het voorbeeld volgend van de Monti di Pietà in [[Italië]]. Hier gaf men gratis leningen zonder interest, maar met onderpand. Tussen [[1618]] en [[1633]] opende hij ten minste 15 van deze bergen van Barmhartigheid. Sommige door hemzelf ontworpen, zoals die in [[Gent]] (geopend in [[1622]]), [[Arras]] ([[1624]]), [[Lille (België)|Lille]] ([[1628]]) en [[Sint-Winoksbergen]] ([[1633]]). Hierbij werden barokke kenmerken terug voorzichtig geïntroduceerd in een voordien traditioneel plan. Deze gebouwen zijn misschien niet zo opmerkelijk op vlak van architectuur, maar wel op het vlak van een aantal fragmenten zoals de portalen, de patronen en symbolen, de indeling, heel eenvoudig en praktisch voor die periode.<ref>SCHOY, A., 1878, p.2-4.</ref>