Romanos IV Diogenes: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Eric Ouwerkerk (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Eric Ouwerkerk (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 6:
 
==Keizer==
Romanos werd een succesvol generaal maar werd in 1067 gevangen gezet op de beschuldiging dat hij keizer wilde worden ten koste van de wettige erfgenamen van keizer [[Constantijn X van Byzantium|Constantijn X]]. Romanos kreeg de gelegenheid om Evdokía, de weduwe van Constantijn, te spreken en overtuigde haar dat ze met hem moest trouwen omdat hij als populaire generaal de belangen van haar kinderen het beste kon verdedigen. Evdokía begreep dat ze haar positie ten opzichte van haar machtige schoonfamilie alleen kon handhaven met een krachtdadige nieuwe bondgenoot. Romanos was een weduwnaar maar Evdokía had haar man een schriftelijke verklaring gegeven dat ze na zijn dood niet zou hertrouwen. Het voorgenomen huwelijk werd inzet van een hevig conflict aan het hof. De Doukas familie verzette zich uit alle macht maar Evdokía en Romanos kregen steun van hun tegenstanders, zoals [[Anna Dalassene]]. Evdokía was echteruiteindelijk in staat om de patriarch Johannes VIII en de Senaat te overtuigen dat het huwelijk van staatsbelang was, en werd zo ontheven van haar gelofte.
 
Door zijn huwelijk werd Romanos keizer van het Byzantijnse rijk. Zijn stiefzoons [[Michaël VII Doukas]], Konstantios Doukas en Andronikos Doukas kregen alle drie formeel de titel van mede-keizer. Johannes Doukas, de broer van Constantijn, hield de leiding over het bestuur en spande zich in om de belangen van zijn neven te beschermen. Dit betekende dat hij op gespannen voet was met Romanos. De Varangische garde (een elite-eenheid beroepssoldaten uit Engeland en Scandinavië) van nam publiek stelling tegen het tweede huwelijk van Evdokía.
 
Voor Romanos was het duidelijk dat een oorlog de enige manier was om de onbetwiste keizer te worden.