Lewiszuur: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
P4b (overleg | bijdragen)
+voorbeelden
P4b (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 3:
De definite van de term [[zuur (chemie)|zuur]] heeft in de geschiedenis van de [[scheikunde]] belangrijke veranderingen ondergaan. Oorspronkelijk werd de definitie beperkt tot stoffen die een [[proton]] (H<sup>+</sup>) konden afstaan in water, zoals [[zoutzuur]] (HCl). Dit is de definitie volgens [[Arrhenius]] en zuren die hieraan voldoen worden [[Arrheniuszuur|Arrheniuszuren]] genoemd. Deze definitie werd vervolgens uitgebruid door [[Brønsted]] die zei dat zuren niet per se in water hoeven te reageren. Een [[Brønstedzuur]] is daarmee een molecuul dat een proton kan doneren. Kort daarop werd het begrip door Lewis nog verder uitgebreid met stoffen die helemaal geen waterstof bevatten. Volgens Lewis was het accepteren van een elektron kenmerkend voor een zuur. Alle Arrheniuszuren en Brønstedzuren vallen ook onder deze definitie en zijn dus ook Lewiszuren. Anderom geldt dat niet. Er zijn Lewiszuren die geen Arrheniuszuren of Brønstedzuren zijn. Bekende voorbeelden hiervan zijn: [[aluminiumchloride]] (AlCl<sub>3</sub>), [[zinkchloride]] (ZnCl<sub>2</sub>), [[ijzer(III)chloride]] (FeCl<sub>3</sub>) en [[boortrifluoride]] (BF<sub>3</sub>).
 
Het eenvoudigst denkbare Lewiszuur is een proton zelf (H<sup>+</sup>), maar dit is tegelijk ook een Brønstedzuur. Voor een reactievoorbeeld kan als Lewisbase een [[oxide]]-ion (:O<sup>2-</sup>) dienstdoen (het vrije [[elektronenpaar]] dat bij de reactie kan wordenwordt afgestaan aan de acceptorproton is aangegeven met de twee puntjes). De covalente binding tussen het waterstofatoom en het [[zuurstof]]atoom en het waterstofatoom wordt gevormd volgens:
 
H<sup>+</sup> + :O<sup>2-</sup> → O-H<sup>-</sup>