Slag bij Varna: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Addbot (overleg | bijdragen)
k Verplaatsing van 29 interwikilinks die op Wikidata beschikbaar zijn op d:q32832
Çelebi (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 11:
|Plaats||Nabij [[Varna (stad)|Varna]], [[Bulgarije]]
|-
|Resultaat||OttomaanseOsmaanse overwinning
|-
|colspan=2|
Regel 19:
|-
| width=50%|[[Hongarije]], [[Polen]]<br />en anderen
| width=50%|[[OttomaanseOsmaanse Rijk]]
|-
!colspan=2|Bevelhebbers
|-
|[[Władysław III]]<br />[[Johannes Hunyadi]]
|[[Murad IIIII]]
|-
!colspan=2|Troepensterkte
Regel 38:
|}
 
De '''Slag bij Varna''' vond plaats op de [[10 november|10e november]] [[1444]] nabij de stad [[Varna (stad)|Varna]] in Oost-[[Bulgarije]]. In deze slag versloeg het [[OttomaanseOsmaanse Rijk|OttomaanseOsmaanse]] leger onder leiding van [[sultan (rang)|Sultan]] [[Murat II]] de [[Polen|Poolse]] en [[Hongarije|Hongaarse]] legers onder leiding van [[Wladislaus van Varna|Władysław III van Polen]] en [[Johannes Hunyadi]].
 
==Voorgeschiedenis==
[[Bestand:Warnenczyk.jpeg|thumb|left|De slag bij Varna, zoals afgebeeld door [[Jan Matejko]] (1879)]]
Na een mislukte expeditieveldtocht tegen [[Belgrado]] (in [[1441]] en [[1442]]) sloot de OttomaanseOsmaanse sultan MuratMurad II een tienjarig vredesverdrag met Hongarije. Nadat diezelfde sultan in augustus [[1444]] vrede sloot met het [[Karamaanse Emiraat]] in [[Anatolië]], trad hij af en zette zijn 12 jaar oude-jarige zoon, [[Mehmed II]], op de troon.
 
Ondanks het vredesverdrag wist kardinaal [[Juliano Cesarini]] namens [[paus Eugenius IV]] de Hongaarse koning ervan te overtuigen om een nieuwe [[kruistocht]] te organiseren, argumenterend dat een eed ten overstaan van een ongelovige geen waarde had.<ref>Edwin E. Jacques (1995), ''The Albanians: an ethnic history from prehistoric times to the present'', p. 180.</ref> Toen dit nieuws Murat bereikte, plaatste hij zichzelf terug op de troon en begon zich klaar te maken.
 
==De slag==
Een gemengd [[christendom|christelijk]] leger, dat vooral uit Hongaren en Polen bestond, maar ook Bourgondiërs, Engelsen, [[Tsjechië|Tsjechen]], Pauselijke ridders, [[Bosnië en Herzegovina|Bosniërs]], [[Kroatië|Kroaten]], Bulgaren, [[Roemenië|Roemenen]] en Roethenen vochten op 11 november tegen de numeriekkleinere mindereOsmaanse Ottomanenleger. De Hongaren waren goed bewapend en de beloofde hulp uit [[Walachije]] en [[Constantinopel]] kwam ook opdagen. Anderzijds kon de beloofde steun van de Albanezen onder [[Skanderbeg]] het slagveld niet bereiken, omdat de laatste door de Serviërs van [[George Branković]] (tevens MuratsMurad's schoonvader) werd onderschept. HetDe kruislegerkruisvaarders datleden verreondanks inhun denumerieke meerderheidaantal waseen bijverpletterende hetnederlaag Turkse leger vocht dapper maar kondoor het OttomaanseOsmaanse leger niet overweldigen. Het Ottomaanse leger won de slag, maar leed net als het Hongaarse leger zeer zware verliezen.
 
==Resultaat==
De zware nederlaag maakteverzekerde eende eindeOsmaanse aanpositie het (proberen te) voorkomen van de verovering vanin [[Oost-Europa]] doorvoor de Turken voorkomende enkelevier decenniaeeuwen. In de slag sneuvelde koning Władysław. Hij werd na een kort interregnum in Polen opgevolgd door zijn broer Casimir. In Hongarije regeerde [[Johannes Hunyadi]] na Władysław' dood als regent in naam van de zeer jonge [[Ladislaus Posthumus]].
 
==Noten==