Herre Halbertsma: verschil tussen versies

Halbertsma, een telg uit het Friese geslacht [[Halbertsma]], bracht zijn jeugd in Sneek door. In 1940 studeerde hij aan de [[Rijksuniversiteit Groningen]] geschiedenis, met [[archeologie|oudheidskundig]] bodemonderzoek als bijvak. Hij was een tijdje medewerker van [[Albert van Giffen|A.E. van Giffen]] en onder diens leiding deed hij enige ervaring op in het veld. Na zijn studie ging hij in 1947 werken bij de toen opgerichte [[Rijksdienst voor het Oudheidskundig Bodemonderzoek]] (ROB). Al gauw was Halbertsma betrokken bij diverse kerkrestauraties, waarbij oudheidskundigoudheidkundig bodemonderzoek een belangrijke aanvulling vormde op de bouwgeschiedenis. Het zijn vooral de talrijke kerkopgravingen geweest die hem naamsbekendheid gaven, met als hoogtepunt de [[Sint-Bonifatiuskerk (Dokkum)|Sint-Bonifatiuskerk]] en [[Grote of Sint-Martinuskerk (Dokkum)|Sint-Maartenskerk]] in [[Dokkum]], de [[Oldehove (gebouw)|Sint-Vituskerk]] in Leeuwarden en de [[Grote of Lebuïnuskerk]] in [[Deventer]]. Daarnaast publiceerde hij veel over de geschiedenis van Amersfoort, zo had hij jarenlang een vaste rubriek in de Amersfoortse Courant, 'Uit het Hart'.