Jean-Louis Pisuisse: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 7:
Pisuisse besloot de journalistiek vaarwel te zeggen en werd fulltime artiest. Beïnvloed door de cabarets die hij in [[Parijs]] had bezocht, richtte hij het eerste volwaardige cabaretgezelschap van Nederland op. In samenwerking met impresario [[Max van Gelder (impresario)|Max van Gelder]] organiseerde hij vanaf 1912 cabaretvoorstellingen in het [[Kurhaus (Scheveningen)|Kurhaus]] in [[Scheveningen]]. Hij stelde in deze periode verschillende boeken met liedjes in verschillende talen samen, zoals ''Chansons internationales'' en ''Honderd liederen uit het Fransch, Duitsch en Engelsch repertoire''. Na een korte onderbreking tijdens de [[Eerste Wereldoorlog]] had hij vanaf 1915 in diverse talen succes met repertoire van bijvoorbeeld [[Aristide Bruant]], van hemzelf of van [[Dirk Witte]]. Die laatste schreef een van de bekendste Nederlandse cabaretliedjes voor Pisuisse: ''[[Mens, durf te leven]]''.
In de eerste jaren zorgde Max Blokzijl voor de pianobegeleiding. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd deze echter onder de wapenen geroepen. Zijn vervanger als pianist werd [[Jan Hemsing]], die in 1922 ernstig ziek werd en toen werd vervangen door [[Henk Stuurop]]. De zanger [[Paul Collin]] maakte tien jaar lang deel uit van het gezelschap, en zette het na Pisuisses dood nog enkele jaren voort.
Pisuisse trouwde driemaal; in 1903 met Jacoba Smit, in 1913 met [[Fie Carelsen]] en in 1927 met [[Jenny Gilliams]], een zangeres uit zijn cabaretgezelschap met wie hij toen al enige jaren een verhouding had.
| |||