Utilitarisme: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Addbot (overleg | bijdragen)
k Verplaatsing van 54 interwikilinks die op Wikidata beschikbaar zijn op d:q160590
JRB (overleg | bijdragen)
E. E. Constance Jones was niet hedendaags
Regel 20:
Het klassieke utilitarisme van Bentham en Mill beïnvloedde vele andere filosofen en luidde een ontwikkeling in naar een breder concept van [[consequentialisme]]. Als een resultaat daarvan bestaan er nu vele verschillende opvattingen over '''het goede''', en daarom, behalve het utilitarisme, ook vele verschillende types van consequentialisme. Er zijn bijvoorbeeld filosofen die het exclusieve belang van '''welzijn''' verwerpen en argumenteren dat er andere intrinsieke waarden bestaan dan alleen geluk en plezier, zoals kennis en [[autonomie]].
 
Andere voorvechters van het utilitarisme uit het verleden zijn [[William Godwin]], [[David Hume]], [[Emily Elizabeth Constance Jones|E. E. Constance Jones]] en [[Henry Sidgwick]]; hedendaagse voorvechters zijn onder andere [[R. M. Hare]], [[Emily Elizabeth Constance Jones|E. E. Constance Jones]], [[Peter Singer]] and [[Torbjörn Tännsjö]]. Het utilitarisme had in de 19e eeuw ook zijn invloed binnen de [[Russische filosofie]], bijvoorbeeld bij [[Nikolaj Tsjernysjevski]] en [[Pjotr Lavrov]].
 
Utilitarisme is als een argument voor veel verschillende politieke opvattingen gebruikt. In zijn essay ''[[On Liberty]]'' en andere werken, stelde John Stuart Mill dat utilitarisme vereist dat politieke afspraken voldoen aan het "vrijheidsprincipe" (of [[schade principe]]), volgens welke "het enige doel waarvoor macht met recht kan worden uitgeoefend over elk lid van een beschaafde gemeenschap, tegen zijn wil, is het voorkomen van schade aan anderen. "<ref name="Mill2">{{en}} {{aut|[[John Stuart Mill|Mill, John Stuart]]}}. 'On Liberty' (Over de vrijheid), ed. Himmelfarb. Penguin Classics, 1974, 'Introductie' van de hoofdtekst, blz. 68. </ref> Preventie van zelf-toegebracht leed door andere personen werd uitdrukkelijk en expliciet verboden, hoewel Mill stelt dat potentiële zelfbeschadiging een reden is voor andere personen deze persoon proberen te overreden dit niet te doen.