Baders bij Asnières: verschil tussen versies

Seurat had een arbeidsintensieve manier van werken en stak veel energie in zijn werken. Afgezien van enkele kleinere werken maakte hij in zijn leven slechts vier grote schilderijen. Anders dan de meeste andere impressionisten schilderde hij niet direct en spontaan, maar systematisch en doordacht. Via kleine streepjes en puntjes probeerde hij weloverwogen bepaalde effecten te creëren, bijvoorbeeld de suggestie van hitteophitte op een zomerdag. Gefascineerd door de kleurentheorieën uit zijn tijd ontwikkelde hij later het [[pointillisme]], waarbij hij de stipjes zeer zorgvuldig en systematisch aanbracht op het doek. Ook in ''Baders bij Asnières'' heeft hij deze techniek al op verschillende plaatsen toegepast, bijvoorbeeld op het rode hoedje van de jongen in het water.

Seurat schilderde zelden '[[Pleinairisme|en plein air]]' maar vrijwel altijd in zijn atelier. In het geval van ''Baders bij Asnières'' kon dat ook bijna niet anders gezien de afmetingen van het doek. Wel maakte hij voor het schilderij een aantal afzonderlijke studies, die hij later aaneen liet groeien tot het schilderij zoals het er nu uitziet. Een mooi voorbeeld is zijn studie ''Paarden aan de rivier'' (1883), waaruit kan worden afgeleid hoe hij werkte: van de sterkste kleuren naar de lichtste. Zo duidde hij eerst de donkere schaduwen aan en daarna de lichtere. De paarden waarmee hij langdurig experimenteerde werden uiteindelijk niet opgenomen in het eindwerk.