Zwarte straler: verschil tussen versies

[[Bestand:PlanckianLocus.png|thumb|303px|De kleur ([[chromaticiteit]]) van zwarte straling hangt af van de temperatuur van het zwarte lichaam. De [[Locus (wiskunde)|locus]] van die kleuren is hier aangegeven in de kleurenruimte van de [[Commission Internationale de l'Eclairage|CIE]] uit 1931 (de ''x,y'' -ruimte) en heet de ''Planck-locus''.]]

In de [[natuurkunde]] is een '''zwarte straler''' of '''zwart lichaam''' (Engels: ''black body'') een geïdealiseerd object dat alle [[elektromagnetische straling]] die erop valt, [[absorptie (natuurkunde)|absorbeert]] (en dus niet [[reflectie (straling)|reflecteert]]). Door de absorptie van deze energie wordt de temperatuur van dit object hoger dan de omgevingstemperatuur, deze warmte wordt aan de omgeving afgegeven in de vorm van elektromagnetische straling. Bij lage temperaturen zal de hoeveelheid licht verwaarloosbaar zijn en de straling voornamelijk in de vorm van infrarode straling zijn, bij zeer hoge temperaturen kan het object roodgloeiend of witheet worden. In theorie zal een zwarte straler altijd op alle golflengten uitzenden. Een zwarte straler is een 'ideale‘ideale uitzender'uitzender’ en zendt, gegeven de temperatuur, de maximaal mogelijke hoeveelheid energie per oppervlakte-eenheid uit op elke [[golflengte]].

Het spectrum van een zwarte straler werd voor het eerst berekend door [[Max Planck]] in [[1900]], die daarvoor de veronderstelling gebruikte -– aanvankelijk alleen als rekenmethode -– dat elektromagnetische straling alleen in discrete hoeveelheden (kwanta) kon worden doorgezonden. Dit is het beginpunt van de [[kwantummechanica]].

[[Bestand:RWP-comparison.svg|thumb|310px|Log-log plotslogplots van de straling naar frequentie voor de [[wet van Planck]] (groen), vergeleken met de [[wet van Rayleigh-Jeans]] (rood) en de [[stralingswet van Wien]] (blauw) voor een temperatuur van 8 mK.]]