Doornburgh (Maarssen): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
→Geschiedenis: red |
→Geschiedenis: red |
||
Regel 38:
De Utrechtse domheer Willem van Zon kreeg het in 1684 in zijn bezit. Vermoedelijk liet hij het huis grootschalig verbouwen. Na het overlijden van Van Zon nam Abraham van Romswinckel het in 1718 over waarna het bij twee [[Asjkenaziem|Portugees-Joodse]] families terecht kwam. Het zeer kostbare smeedijzeren hekwerk aan de Vechtzijde dateert uit deze periode en werd vermoedelijk in 1725 door de eigenaar Jacobus de Chaves aangebracht. [[Jan Elias Huydecoper (1735-1808)|Jan Elias Huydecoper]] kocht het in 1772 en tot 1912 zou Doornburgh binnen deze [[Huydecoper van Maarsseveen (familie)|familie]] blijven. De aangrenzende buitenplaats [[Goudestein]] was in deze periode ook in hun bezit. De gronden van Doornburgh werden daarbij uitgebreid (zie ook: [[Elsenburg (Maarssen)|Elsenburg]]) en begin 19e eeuw voorzag de [[landschapsarchitect]] [[Jan David Zocher|J.D. Zocher jr.]] het van een bos en park. De volgende eigenaar, Jan Pieter van Voorst tot Beesel, besloot tot een grootschalige restauratie, tevens werd onder meer de [[entree]] gewijzigd en voorzien van een begin 18e-eeuwse Groningse ingangspartij. De plafondschildering op doek, eerst aangebracht na 1920, is van de hand van [[Jan Abel Wassenbergh]]. Daarnaast gaf Van Voorst het een bestemming als [[museum]].
Sinds 1957 is Doornburgh in bezit van de [[Reguliere Kanunnikessen van het Heilig Graf|Kanunnikessen van het Heilige Graf]]. Deze lieten rond 1965 een door [[Jan de Jong (architect)|J. de Jong]] en [[Hans van der Laan (architect)|D. van der Laan]] ontworpen nieuw kloostercomplex, Priorij Emmaus, bouwen op het landgoed. In 2013 werd dit kloostercomplex voorgedragen als rijksmonument in het kader van diverse belangrijk geachte werken uit de [[
Oorspronkelijk hoorde bij Doornburgh een [[theekoepel]]. In de tweede helft van de 20e eeuw is die verplaatst naar het nabijgelegen [[Bolenstein]].
| |||