Rouwverwerking: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Addbot (overleg | bijdragen)
k Verplaatsing van 9 interwikilinks die op Wikidata beschikbaar zijn op d:q1267167
N.Klavier (overleg | bijdragen)
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 7:
; 1. Ontkenning: [[Ontkenning (psychologie)|Ontkenning]] is een algemeen [[afweermechanisme]]. In deze fase beschermt de persoon zich door de [[waarheid]] geheel af te wijzen. Dit gedrag geeft iemand de gelegenheid om de waarheid gedoseerd tot zich te laten komen. Aan het einde van deze fase gaat de persoon op zoek naar de feiten, de waarheid, de schuldige.
 
; 2. Protest (of boosheid): De persoon protesteert tegen de verdrietige ervaring en heeft hierbij veel [[woede]]. Men kan gaan huilen en schreeuwen. Ook kan de woede naar [[God (algemeen)|God]] worden geuit. Men kan soms flink [[vloek (krachtterm)|vloek]]en. Vaak richt de woede zich ook (ten onrechte) tegen de brenger van het nieuws; degene of het communicatiemiddel dat het slechte nieuws heeft gebracht, zoals de [[Telefonie|telefoon]], de [[televisie|tv]], de [[scheidsrechter]], de [[Portier (beroep)|portier]], de [[politieagent]], de [[rechter]], de (ex), de [[arts]], enzovoort. Hierbij komen gedachten naar boven als: "Waarom ik?", "waarom nu?", "zoveel", "dit is [[discriminatie]]". Ook gedachten van [[wraak]].<br/><br/>Soms probeert men de [[schuldgevoel|schuld]] ook iemand in de schoenen te schuiven; dit kunnen medewerkers zijn of adviseurs, teamgenoten, (bij een verloren wedstrijd), collega's (bij ontslag), of ingehuurde professionals zoals trainers, voogden, fysiotherapeuten, verpleegkundigen, artsen, advocaten, maar ook familie. Men heeft niet goed gehandeld of ze hadden dingen anders moeten doen. Het is een gezond psychologisch verdedigingsmiddel om de schuld buiten zichzelf te zoeken. Door zich druk te maken over de schuldvraag ontwijkt men ook het gevoel van verlies en verdriet. Deze fase is voor de onschuldigen soms moeilijk te begrijpen en soms laat men zich ook de schuld in de schoenen schuiven en gaat men zich schuldig voelen. Soms wordt er [[slachtofferhulp]] geboden.
 
; 3. Onderhandelen en vechten: Als de verliezer merkt dat protesteren en boosheid niet helpt kan men proberen het verlies te verwerken door zich doelen te stellen of beloften te doen. Dit kan vele vormen aannemen, bijvoorbeeld de eigen dood uit te stellen tot een kleinkind is geboren. Een [[marathon (sport)|marathon]] gaan lopen, of een [[motorfiets]] kopen. Ook kan men naar de rechter stappen bij een [[echtscheiding]] of [[ontslag (arbeid)|ontslag]]. Of men kan het recht in eigen hand nemen en een tegenaanval organiseren. Een (ex)geliefde kan men [[stalking|stalken]].