Kefir: verschil tussen versies

Van oudsher wordt kefir gemaakt met behulp van kefirkorrels (kefirknollen), die bestaan uit [[proteïne|eiwitten]], [[vet]]ten en [[polysacharide]]n en die door verschillende [[bacterie|bacteriën]] geproduceerd worden. De gummiachtige korrels kunnen de grootte van een [[walnoot (vrucht)|walnoot]] tot de grootte van een vuist hebben. Bij kamertemperatuur worden ze in ongeveer 14 dagen dubbel zo groot. Vanwege dit "groeien" worden ze, al zijn ze niet plantaardig, ook wel kefir- of yoghurtplanten genoemd. Overgebleven kefirkorrels kunnen gedroogd of ingevroren bewaard worden, maar mogen vanwege de zuurheid niet met metaal in aanraking komen omdat dit de kefir aantast en de werking ervan achteruit gaat. De smaak van op deze wijze geproduceerde kefir varieert van seizoen tot seizoen, omdat de microflora zich aan de omgeving aanpast.