Abdij van Salem: verschil tussen versies

[['''Salem (Baden)|Salem]]''' is ook bekend onder de namen '''Salmannsweiler''' en '''Saalmannsweiler'''

De abdij van [[Salem (Baden)]] ziet er op het eerste gezicht niet uit als een abdij, eerder als een luxueus paleis, omgeven door tuinen en parken, een klein Versailles.

Guntram van Adelsreute schonk de Cisterciënzerorde het dorp Salmannsweiler. De abt van het klooster Lützel in de Elzas stichtte hier in 1134 een klooster aan het Bodenmeer. De stichter droeg het klooster in 1142 over aan koning [[Koenraad III van het Heilige Roomse Rijk(Rooms-koning)|Koenraad III]]. Sindsdien werd de voogdij uitgeoefend door de [[Hohenstaufen]]. Koning [[Rudolf II van het Heilige Roomse Rijk(Rooms-koning)|Rudolf II]] belastte de landvoogd van Boven-Zwaben met de bescherming van het klooster.

In 1354 verhief keizer [[Karel IV van het Heilige Roomsekeizer Rijk|Karel IV]] het klooster tot een vrij sticht om het af te schermen van de aanspraken van de graven van Werdenberg-Heiligenberg.

Keizer [[Frederik III van het Heilige RoomseKeizer Rijk|Frederik III]] stelde vast dat het klooster door zijn [[regalia]] en jurisdictie gelijkwaardig is aan een rijksstand.

Paragraaf 5 van de [[Reichsdeputationshauptschluss]] van 25 februari 1803 kende de abdij met uitzondering van het ambt Ostrach toe aan het keurvorstendom [[Badenkeurvorstendom (land)|Baden]]. Paragraaf 13 kende aan de vorst van [[Thurn und Taxis]] toe het ambt Ostrach met de heerlijkheid Schemmerberg en de dorpen Tiefental, Frankenhofen en Stetten.