Oder-Neissegrens: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 16:
Na de [[Eerste Wereldoorlog]] werd de nieuwe grens tussen Duitsland en het heropgerichte Polen bepaald in de [[Vrede van Versailles (1919)|Vrede van Versailles]] (1919). Ze liep over het algemeen langs de historische grenzen van [[Groot-Polen]] (Wielkopolska) van vóór 1772, maar ze hield hier en daar met de etnische grenzen tussen Duits- en Poolstaligen rekening, die in bepaalde gebieden voorbij die historische grenzen liepen. Naar Polen gingen terug: vrijwel de gehele provincie [[Posen (provincie)|Posen]] voor twee derde door Polen bevolkt, en het in meerderheid Poolstalige deel van de provincie [[West-Pruisen]]. De hoofdstad van deze provincie [[Gdańsk|Danzig]] werd met haar omgeving een vrijstaat ([[Vrije Stad Danzig (1920-1939)|Freie Stadt Danzig]]) onder toezicht van de [[Volkenbond]]. De bevolking van de aan Polen afgestane delen van de provincies Posen ([[Poznań (stad)|Poznan]]) en van [[West-Pruisen]] was overigens voor een derde tot de helft Duitstalig. De provincie [[Opper-Silezië]] werd tussen Duitsland en het nieuwe Polen pas verdeeld op grond van de uitslag van een door de [[Volkenbond]] in 1920 georganiseerde volksstemming (Silezisch [[plebisciet]]), waarin 60% van de Opper-Sileziërs te kennen gaf dat hun provincie bij Duitsland moest blijven behoren. Omdat Polen en Duitsers door elkaar woonden - de Duitsers vooral in de stedelijke agglomeraties en de Polen op het platteland - was een grens moeilijk te trekken. De geallieerden besloten om het economisch belangrijke oost-Opper-Silezische mijnbouwgebied, met een voor een derde Duitstalige bevolking, aan het nieuwe Polen toe te wijzen. De Poolse aanvallen op Duitse regeringsinstellingen en tegenaanvallen van Duitse vrijkorpsen (Grenzschutz) hadden in [[Opper-Silezië]] de dreiging versterkt van etnische conflicten en de [[Volkenbond]] gedwongen tot deze snelle afhandeling van de verdelingskwestie.
Een volksstemming van de [[Volkenbond]] in het voor meer dan de helft Poolstalige zuiden van Oost-Pruisen - de landstreek [[Mazoerië]] - leverde voor Polen slechts een zeer kleine gebiedswinst van één stad en enkele dorpen op omdat 93% van de bevolking te kennen gaf bij Duitsland te willen blijven.
De nieuwe grens was gecompliceerd en geografisch uitzonderlijk lang en creëerde twee [[exclave]]s in het noordoosten: [[Oost-Pruisen]] en de [[Vrije Stad Danzig (1920-1939)|Vrije Stad Danzig]]. In totaal moest Duitsland in de jaren 1919-1920 ruim een tiende deel van zijn grondgebied aan Polen afstaan. Waarvan een deel eerder door
==De oorlogsconferenties en de voldongen feiten==
| |||