Excommunicatie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
RedBot (overleg | bijdragen)
k r2.7.2) (Robot: toegevoegd: lb:Exkommunikatioun
AGL (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 5:
In de [[middeleeuwen]] had de excommunicatie, of beter gezegd: de (kerk)ban, ook gevolgen voor de niet-kerkelijke status van de geëxcommuniceerde. De kerkelijke ban werd in de middeleeuwen doorgaans gevolgd door een [[vogelvrij]]verklaring door de wereldlijke macht (rijksban), wat het financiële en politieke faillissement betekende. Maatschappelijke posities werden verbeurd verklaard.
 
In [[1076]] deed paus [[Pauspaus Gregorius VII|Gregorius VII]] de Duitse keizer [[Hendrikkeizer IV (keizer)|Hendrik IV]] in de ban, naar aanleiding van de [[Investituurstrijd]]. De positie van de keizer werd hierdoor onhoudbaar, en in [[1077]] zag de keizer zich genoodzaakt op zijn blote voeten drie dagen achtereen in de sneeuw voor het kasteel [[tocht naar Canossa|Canossa]] boete te doen, waarop de paus de excommunicatie weer ophief.
 
Bekend is de ban die in 1521 door de rooms-katholieke Kerk werd uitgesproken over [[Maarten Luther]] wegens ketterij, en die zou leiden tot het ontstaan van het [[Reformatie|Protestantisme]].