Gerhard Schröder (CDU): verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k r2.7.2+) (Robot: interwiki gewijzigd van zh:格哈特·施罗德 (CDU) naar zh:格哈特·施罗德 (基民盟) |
aanv. |
||
Regel 5:
Opgeleid als jurist werd hij na de [[Machtergreifung|machtsovername]] door [[Adolf Hitler|Hitler]] op 1 april [[1933]] lid van de [[Nationaalsocialistische Duitse Arbeiderspartij|NSDAP]] en tegelijkertijd ook lid van de [[Sturmabteilung|SA]]. Het jaar daarop liet hij zijn lidmaatschap van de SA niet verlengen. In 1939 werd hij opgeroepen voor de [[Wehrmacht]]. In 1941 trad hij na ontmoetingen met leden van de [[Bekennende Kirche]] uit de NSDAP. Later tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] raakte hij in [[krijgsgevangen]]schap en bleef tot 1945 krijgsgevangene. Na de oorlog werkte hij onder meer een tijd als [[advocaat (beroep)|advocaat]].
In [[1945]] was hij een van de medeoprichters van de CDU in [[
Schröder behoorde tot de [[Atlantici]], die Europese politici die een voorstander zijn van een hechte band met de [[NAVO]] en daarbinnen in het bijzonder met de [[Verenigde Staten]]. De voorkeur voor [[Frankrijk]] die bondskanselier Adenauer in de [[jaren zestig]] steeds meer aan de dag begon te leggen, leidde daarom tot ergernis bij hem.
Tijdens zijn ministerschap van Buitenlandse Zaken trachtte hij de Duitse buitenlandse politiek wat het toenmalige [[Oostblok]] aanging voorzichtig bij te stellen door handelsbetrekkingen met diverse Oost-Europese landen ([[Roemenië]], [[Polen]], [[Hongarije]] en [[Bulgarije]]) aan te gaan, de zogeheten ''[[Politik der kleinen Schritte]]'' ('politiek van de kleine stappen').
In 1969 probeerde hij namens de CDU en de [[NPD]] [[bondspresident (Duitsland)|bondspresident]] te worden maar werd met zes stemmen nipt verslagen door [[Gustav Heinemann]], de kandidaat van de [[Sozialdemokratische Partei Deutschlands|SPD]]. Schröder behaalde 48,8 procent van de stemmen van de [[bondsvergadering (Duitsland)|bondsvergadering]] en Heinemann 49,4 procent.
{{appendix}}
{{Commonscat|Gerhard Schröder (CDU)}}
|