Nerva (keizer): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
ZéroBot (overleg | bijdragen)
k r2.7.1) (Robot: toegevoegd: arz:نيرفا
JRB (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 26:
'''Nerva''' ([[Latijn]]: ''Marcus Cocceius Nerva Caesar Augustus''; 8 november 30 - 27 januari 98), was een [[Romeinse keizer]] van 96 tot 98. Nerva werd keizer op een leeftijd van vijfenzestig jaar, na een levenslange keizerlijke dienst onder [[Nero (keizer)|Nero]] en de keizers van de [[Flavische dynastie]]. Onder Nero was hij een lid van het keizerlijke gevolg en speelde een belangrijke rol in het blootleggen van de [[Gaius Calpurnius Piso (Romeins politicus)|Pisonische samenzwering]] van 65. Later, als een loyalist aan de Flaviërs, verkreeg hij de [[consul (Rome)|functie van consul]] in 71 en 90 tijdens de heerschappijen van respectievelijk [[Vespasianus]] en [[Titus Flavius Domitianus|Domitianus]].
 
Op 18 september 96 werd Domitianus vermoord in een samenzwering waarbij leden van de [[Praetoriaanse Garde]] en verschillende van zijn [[libertus (Rome)|vrijgelatenen]] betrokken waren. Op dezelfde dag werd Nerva uitgeroepen tot keizer door de [[Senaat (Rome)|Romeinse Senaat]]. Dit was de eerste keer dat de Senaat een Romeinse keizer verkoos. Als de nieuwe heerser van het [[Romeinse Keizerrijk]] beloofde hij vrijheden te herstellen die ingeperkt waren tijdens de autocratische regering van Domitianus. Echter, Nerva's korte heerschappij werd verstoord door financiële moeilijkheden en zijn onvermogen om zijn gezag te doen gelden over het [[Romeins leger]]. Een opstand van de Praetoriaanse Garde onder leiding van [[Casperius Aelianus]] in oktober 97 dwong hem in wezen een erfgenaam te [[adrogatio|adopteren]]. Na wat overleg adopteerde Nerva [[Trajanus]], een jonge en populaire generaal, als zijn opvolger. Na nauwelijks vijftien maanden in functie, stierf Nerva een natuurlijke dood op 27 januari 98. Na zijn dood werd hij opgevolgd en [[apotheose|vergoddelijkt]] door Trajanus.
 
Hoewel een groot deel van zijn leven onduidelijk blijft, werd Nerva beschouwd als een wijs en gematigd keizer door oude historici. Recente historici herzien deze beoordeling, en karakteriseren Nerva als een goedbedoelde, maar uiteindelijk zwak heerser, wiens heerschappij het Romeinse Rijk aan de rand van een [[burgeroorlog]] bracht. Nerva's grootste succes was zijn vermogen om voor een vreedzame overgang van de macht te zorgen na zijn dood, dus richtte hij de [[Adoptiefkeizers|Adoptiefkeizers en de Antonijnse dynastie]] op.