Videoconferentie: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 1:
{{viu}}
[[Bestand:Videokonferenz2006.jpg|thumb|200px|Een videoconferentie]]
Een '''videoconferentie''' (ook wel videoteleconferentie genoemd, '''VTC'''), is een setverzameling van interactieve [[telecommunicatie]]technologieën die uitwisseling mogelijk maakt tussen twee of meer locaties, middels simultane tweewegs[[video]]- en [[audio]]transmissies. Het werd ook wel “visual collaboration” genoemd en wordt tot de [[groupware]] gerekend. Het onderscheidt zich van de [[beeldtelefoon|videofoon]] door het feit dat het ontwikkeld is voor conferenties in plaats van individueel gebruik.
 
== Geschiedenis ==
Videoconferenties maken gebruik van audio- en videotelecommunicatie om mensen van verschillende locaties bij elkaar te brengen voor een bijeenkomst. Dit kan een eenvoudige bespreking zijn tussen twee personen in verschillende kantoren (point-to-point), of locaties (multi-point), met meer personen in grote ruimten in de diverse locaties. Naast de audio- en visuele uitwisselingen, kan videoconferentie ook worden gebruikt voor de uitwisseling van documenten, op computer weergegeven informatie en [[whiteboard]]s.
 
Eenvoudige analoge videoconferenties konden al worden gerealiseerd in de tijd vanmet de uitvinding van de televisie. Dergelijke videoconferentiesystemen bestonden uit twee geslotentelevisiecircuitsystemen ([[cameratoezicht|CCTV]]) die met kabels verbonden waren. Tijdens de eerste bemande ruimtevluchten gebruikte [[NASA]] twee radiofrequentieverbindingen ([[Ultra high frequency|UHF]] of [[Very high frequency|VHF]]), in elke richting één. Televisieomroepen gebruikten deze vorm van videoconferentie regelmatig voor bijvoorbeeld het uitzenden van reportages vanaf verre locaties. Daarna werden mobiele satellietverbindingen, op speciale vrachtwagens steeds gebruikelijker.
 
Deze techniek was echter erg kostbaar en kon niet worden toegepast voor de meer doorsneetoepassingen, zoals [[telegeneeskunde]], [[afstandsonderwijs]] en zakelijke bijeenkomsten, in het bijzonder voor lange-afstandstoepassingen. Pogingen om de normale [[telefoonnetwerk]]en te gebruiken voor het verzenden van slow-scanvideo, zoals de eerste door [[AT&T]] ontwikkelde systemen, mislukten voornamelijk door de slechte beeldkwaliteit en het gebrek aan efficiënte [[Datacompressie|videocompressietechnieken]]. Ook de grotere 1MHz-[[bandbreedte]] en [[bitrate]] van 6 Mbit/s van de [[beeldtelefoon]] in de jaren zeventig hebben niet tot succes geleid.
 
[[Digitale telefonie]] werd pas mogelijk in de jaren tachtig, zoals [[Integrated Services Digital Network|ISDN]], waardoor een minimumbitrate (meestal 128 kilobits/s) voor gecomprimeerde audio- en videotransmissies kon worden gegarandeerd. De eerste specifieke systemen, ontwikkeld door baanbrekende VTC-bedrijven zoals PictureTel, kwamen op de markt tijdens de wereldwijde expansie van ISDN-netwerken. Gedurende de jaren negentig werden de videoteleconferentiesystemen in hoog tempo ontwikkeld van zeer kostbare installaties, software en netwerkvereisten tot een gestandaardiseerde technologie, gemakkelijk te verkrijgen voor het grote publiek en voor een redelijke prijs.
 
Uiteindelijk werd in de jaren negentig ook op IP (Internet Protocol) gebaseerde videoconferentie mogelijk en werden efficiëntere videocompressietechnieken ontwikkeld, die ook videoconferentie via desktop of pcdesktoppc mogelijk maakten. In 1992 werd CU-SeeMe ontwikkeld aan de [[Cornell-universiteit]] door Tim Dorcey en anderen, IVS werd ontwikkeld door INRIA (het Franse onderzoeksinstituut), VTC (VideoTeleconferentie) werd toegankelijk voor grootschalige en gratis diensten, en webplug-ins en software, zoals [[Ekiga]], [[Netmeeting]], MSN[[Windows Live Messenger]], [[Yahoo! Messenger]], [[SightSpeed, Skype]] en andere[[Skype]] zorgden voor goedkope VTC, maar van lage kwaliteit.
 
== Technologie ==
Regel 19 ⟶ 20:
 
* Video-ingang: videocamera of [[webcam]]
* Video-uitgang: computerbeeldschermbeeldscherm, televisie of projector
* Audio-ingang: microfoons
* Audio-uitgang: meestal luidsprekers gekoppeld aan het weergaveapparaat of de telefoon
Regel 54 ⟶ 55:
De [[Internationale Telecommunicatie-unie]] (ITU) (voorheen: Consultative Committee o International Telegraphy and Telephony, CCITT) heeft drie algemene [[Norm (standaard)|standaarden]] voor VTC.
 
# ITU H.230 is de standaard voor public switched telephone networks ([[PSTN]]) of VTC over Integrated Services Digital Networks ([[Integrated Services Digital Network|ISDN]]), Basic Rate Interface (BRI) of Primary Rate Interface (PRI). H.320 wordt ook gebruikt op toepassingsgerichte netwerken als [[T1 (telecommunicatie)|T1]] en satelliet-gebaseerde netwerken.
# ITU [[H.323]] is de standaard voor het transport van multimedia applicaties over LAN's. Deze standaard is ook van toepassing op oudere implementaties van [[voice over IP]] (VoIP). In de laatste jaren heeft het [[Session Initiation Protocol]] SIP (van het [[Internet Engineering Task Force|IETF]]) aanzienlijk aan kracht gewonnen voor de toepassing op deze services.
# ITU H.324 is de standaard voor de transmissie over [[POTS]], of audio telefonie netwerken.
 
In de laatste jaren is IP -gebaseerde videoconferentie verrezen tot een gangbaargangbare communicatie -interface en wordt nu ook standaard geleverd door VTC -fabrikanten in hun traditionele ISDN -gebaseerde systemen. Bedrijven, overheid en militaire organisaties gebruiken nog hoofdzakelijk H.320 en ISDN VTC. In verband met kostenoverweging en de uitbreiding van het Internet, en breedband in bijzonder, is er een sterke toename in de groei en het gebruik van H.323, IP VTC. H.323 heeft het voordeel dat het toegankelijk is voor iedereen met een snelle breedband Internet verbinding, zoals DSL.
 
Bovendien is een aantrekkelijk kenmerk van IP VTC, dat het eenvoudig is in te stellen met een live VTC gesprek in combinatie met webconferentie voor het gebruik van data collaboratie. Deze gecombineerde technologieën geven gebruikers de beschikking over een veel rijkere multimedia omgeving voor live vergaderingen, collaboraties en presentaties.
Regel 93 ⟶ 94:
 
Videoconferentie wordt op het moment geïntroduceerd bij zgn. “online networking websites” (webpagina's gespecialiseerd in het werken via het internet), om bedrijven te helpen rendabele relaties snel en efficiënt op te bouwen, zonder de werkplek te hoeven verlaten.
 
== Zie ook ==
* [[Beeldtelefoon]]
* [[Ekiga]]
 
{{Appendix}}
 
[[Categorie:Chat]]
[[Categorie:Video]]
 
[[am:ቪዲዮ ኮንፈረስ]]