De Hervormde kerk is helemaal verwoest, raar genoeg is de synagoge blijven staan. Alle toegangswegen naar Borculo zijn geblokkeerd door omgewaaide bomen. Er is geen elektriciteit en geen water. Maar de hulpverlening komt snel op gang. De burgemeester van Borculo, Jhr. ir. R. de Muralt, speelt hierin een hele sterke rol. Zo stelt hij direct vijf commissies in: respectievelijk voor voedselvoorziening, hygiëne, huisvesting, herstel en opruiming binnen de stad en herstel en opruiming buiten de stad. Omdat De Muralt ook lid is van de Eerste Kamer kent hij in Den Haag zeer goed de weg.
Het ministerie van Oorlog stuurt op zijn verzoek meteen 300 man genietroepen om de rotzooi op te ruimen. Artsen uit het hele gebied worden naar Borculo gehaald. De Lochemse bakkers gaan brood bakken voor de inwoners van het verwoeste plaatsje. De pers stuurt speciale verslaggevers. En als dinsdagavond de toegangswegen weer vrij zijn, krijgt Borculo de primeur van wat wij nu ramptoerisme noemen. Dit neemt zulke grote vormen aan, dat de wegen van en naar Borculo eenrichtingsverkeer worden gemaakt om files te voorkomen. Rijke mensen nemen per vliegtuig een kijkje. Een jongen wordt zelfs overreden door een ramptoerist. De Muralt waarschuwt de caféhouders van het stadje dat ze de toeristen geen alcohol mogen schenken en ze vooral geen korting mogen geven.
Er komen noodwoningen uit Warmond. Die worden opgebouwd in een park aan de Bloemersstraat, dat al snel de toepasselijke bijnaam ‘Villa Cycloonpark’ krijgt. De Muralt zorgt dat het Nationaal Steuncomité wordt opgericht. Later zal dat worden omgedoopt tot Nationaal Rampenfonds. De schade bedraagt ruim 3 miljoen gulden. Het comité zal uiteindelijk ruim 4 miljoen gulden ophalen. Over de tonnen die overblijven krijgt De Muralt hoog oplopende ruzie met de Commissaris van de Koningin, waardoor hij ondanks zijn heldendaden niet herbenoemd zal worden als burgemeester. Wel wordt De Markt in Borculo later omgedoopt tot De Muraltplein.
