Pim van Doorn: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Mexicano (overleg | bijdragen)
Geen bewerkingssamenvatting
kGeen bewerkingssamenvatting
Regel 3:
Als vooraanstaand lid van de [[Ordedienst]] (OD) was het nodig dat de 29-jarige Pim van Doorn naar Engeland vertrok. Na een eerste mislukte poging over zee te vertrekken, dook hij onder.
 
In de nacht van 18-19 april 1941 besloot hij een tweede poging te wagen, samen met de Poolse viceconsul [[Tolo Saryusz Makowski]]. Door [[Oscar de Brey]] en [[DikDirk van Swaay]] werd een opvouwbare kano geregeld, die in het tunneltje bij het [[Zeehospitium]] bij [[Katwijk aan Zee]] werd verstopt. Nadat ze in die kano vanuit Katwijk waren vertrokken, stak er een storm op; de Katwijkse vissersboot KW32, de Sakina, redde hen. Aangezien er twee Duitsers aan boord waren, moest kapitein Willem Ouwehand hun geld en paspoort afnemen, maar stuurman Nico van Beelen fluisterde hen toe dat ze in de haven van [[IJmuiden]] niet aan de kade zouden afmeren maar tegen een ander schip, in de buurt van het station. Daar zou hij de Duitsers afleiden zodat ze konden ontsnappen. Van Doorn en Makowski wandelden rustig naar het station en waren weer vrij. De kapitein en de stuurman werden gearresteerd en verhoord maar vervolgens weer vrijgelaten.
 
Pim van Doorn verrichtte daarna spionagewerkzaamheden voor de Ordedienst totdat hij in november 1941 in opdracht van de OD naar [[Vichy (Allier)|Vichy]] vertrok. Onderweg viel de lange, blonde Nederlander op en werd Van Doorn in [[Reims]] gearresteerd. Toen bleek dat hij wapens en belastende papieren bij zich had, werd hij naar een gevangenis in Parijs gebracht en vandaar naar [[Kamp Amersfoort]]. Tijdens het tweede grote OD-proces werd hij ter dood veroordeeld. Op 29 juli 1943 werd hij met 13 andere OD-ers op de [[Leusderheide]] gefusilleerd.