Emil Kraepelin: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 5:
Kraepelin was een van de eerste psychiaters die zich serieus met de systematiek van psychiatrische ziekten bezighield. In zijn werk probeerde hij een synthese te formuleren van de honderden [[psychische aandoening]]en die in de 19e eeuw waren gedefinieerd. Hij groepeerde de ziektebeelden op basis van gemeenschappelijke ''patronen van symptomen'' in plaats van op afzonderlijke ''symptomen'', zoals zijn voorgangers hadden gedaan. Hieruit wist Kraepelin een succesvol nieuw systeem van psychiatrische diagnostiek te creëren. Een van zijn uitgangspunten was dat psychische aandoeningen ontstaan door [[Biologie|biologische]] en [[Genetica|genetische]] factoren. Kraepelin was een collega van [[Alois Alzheimer]] en in zijn (Kraepelins) laboratorium werd de pathologische basis ontdekt van wat nu de [[ziekte van Alzheimer]] wordt genoemd.
Kraepelin studeerde medicijnen in Würzburg en
Na deze periode werd Kraepelin in 1886 benoemd tot professor aan de [[universiteit van Tartu]] in het huidige Estland. Later was hij ook professor in Heidelberg en München. In Tartu kreeg hij de leiding over de universiteitskliniek, waar hij de gelegenheid had zich aan zijn studie te wijden en veel gedetailleerde patiëntenhistories op te stellen. In de classificatie van psychische aandoeningen begon hij het belang te overwegen van het verloop van een ziekte. Tien jaar later maakte hij bekend dat hij een nieuwe manier had ontwikkeld voor het indelen van psychische ziektebeelden. Hij noemde de traditionele manier ''symptomatisch'' en zijn eigen methode ''klinisch''.
|