Adriaan Frans Meijer: verschil tussen versies

 

==Militaire loopbaan==

Adriaan Frans Meijer werd op 11-jarige leeftijd door zijn ouders in Zutphen naar een [[Franse school]] gestuurd, wat in die tijd niet veel voor kwam. Hij was geen snelle leerling, maar leerde er desondanks de Franse taal, aardrijkskunde en rekenen. Zijn meester zag hem voorbestemd als onderwijzer, maar zelf zag hij meer in een militaire loopbaan. In 1785 nam Adriaan Frans, op voorspraak van zijn vader, dienst in het Staatse leger, eerst bij het Regiment van Bylandt, maar na een conflict tussen zijn vader en de kolonel van Bylandt achtereenvolgens - op voorspraak van zijn oom, die diende bij het Regiment Westerloo - als cadet bombardeur bij de [[artillerie]] compagnie van Luitenant Kolonel Hasse te [[Bergen op Zoom]] en vervolgens toch weer als sergeant bij het Regiment van Bylandt dat in [[’s-Gravenhage]] en [[Heusden (vestingstad)|Heusden]] was gelegerd. In 1794 werd sergeant Meijer bij [[Charleroi]] krijgsgevangen gemaakt door het revolutionaire Franse leger. Hij keerde pas in 1795 via het neutrale [[Zwitserland]] terug in Nederland dat nu de Bataafse Repubiek was geworden.

Adriaan Frans Meijer werd op 8 juli 1795 in het Bataafse leger aangesteld als 2de luitenant bij de 2de halve brigade van het 3de bataljon van kolonel [[Stewart John Bruce]]. Op 13 oktober werd hij er kapitein-adjudant-majoor. Meijer nam als stafofficier deel aan veldtochten in Noord-Holland en Duitsland. Hij was van 1804-1805 gelegerd op Walcheren. In 1805 werd hij kapitein-adjudant van de staf van de lijfgarde van [[raadspensionaris]] [[Rutger Jan Schimmelpenninck (1761-1825)|Rutger Jan Schimmelpenninck]]. Deze stond onder commando van Kolonel [[Jean Antoine de Collaert]]. In deze hoedanigheid maakte Meijer een reis naar Wenen met de adjudant van de raadspensionaris luitenant Kolonel ingenieur [[Gillis Johannis le Fèvre de Montigny (1765-1821)|Gillis Johannis le Fèvre de Montigny]] en de Generaal-majoor Stewart John Bruce, gouverneur der residentie van het Bataafs gouvernement, om namens de raadspensionaris keizer [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]] te complimenteren met zijn roemrijke veldtocht.

[[Bestand:Castel_santangelo_Tevere.jpg|thumb|300px|left|Engelenburcht (Castel Sant' Angelo)]]

Na de aftocht van Schimmelpenninck en de aantreding van koning [[Lodewijk Napoleon Bonaparte|Lodewijk Napoleon]] werd Adriaan Frans Meijer in februari 1807 als luitenant-kolonel benoemd bij het 1e bataljon van het 9e Regiment [[Infanterie]] van Linie van het [[Koninkrijk Holland]]. Hiermee maakte hij de veldtocht naar Oost Friesland (Duitsland) mee. Op 19 januari 1808 werd Meijer majoor bij het depot van het 3e Regiment [[Infanterie]] van Linie, dat gecommandeerd werd door kolonel Adriaan Sels, en vanaf eind 1809 door kolonel Aertis Jacques Hardyan.

Meijer kwam na de inlijving van het [[Koninkrijk Holland]] door [[Napoleon Bonaparte|Napoleon]] in september 1810 in Franse dienst als majoor bij het 124ste Regiment Infanterie van linie. Hij werd in 1812 bevorderd tot kolonel en commandant van het 2e Regiment Étrangers, het 2e Regiment Buitenlanders in Franse dienst. Dit was van oorsprong een Duits regiment, dat opgericht was door de vorst van het Duitse staatje Isemburg, om Napoleon te dienen. Met dit regiment vocht Meijer in Italië en Oostenrijk. In Italië kwam hij aanvankelijk onder bevel van de luitenant Generaal Grenier, commandant van de troepen van het [[Koninkrijk Napels|koninkrijk Napels]], en later van Brigade-generaal Salcette en Divisie-generaal Miollis, de gouverneur van de Romeinse Staten. In 1813 moest Meijer afmarcheren naar Noord-Italië waar hij onder bevel kwam van de onderkoning van Italië [[Eugène de Beauharnais]], Napoleons stiefzoon. Tijdens de campagne in Noord-Italië, [[Trente (provincie)|Trente]] en [[Tirol (gebied)|Tirol]] was Meijer onder meer betrokken bij de affaires van [[Brixen (Italië)|Brixen]] (25 september 1813) en Valano (26 oktober 1813). Na het verraad van [[Joachim Murat|Murat]] in 1814 werd Meijer in [[Rome (stad)|Rome]] ingesloten in de beroemde [[Engelenburcht]] (Castel Sant' Angelo) waar hij twee maanden werd belegerd door Napolitaanse troepen.

Na de abdicatie van Napoleon trad hij in 1814 in Nederlandse dienst en waar hij tot Generaal-majoor werd benoemd. In 1815, ten tijde van de Slag bij Waterloo, was hij militair commandant van de vestingstad [[Breda]]. Hij werd op 21 december 1818 aangesteld als provinciecommandant van Overijssel en op 20 december 1826 bevorderd tot luitenant Generaal en commandant van het 6de groot militair commando. Op 20 februari 1829 werd Meijer bevorderd tot commanderend generaal van het 2de groot militair commando. Tijdens de [[Tiendaagse Veldtocht]] tegen de Belgen in 1831 voerde hij de derde divisie aan. Zijn jongste zoon [[Simon Pierre François Meijer|Simon Pierre François]] en [[George Isaäc Bruce]], de zoon van Stewart John Bruce en latere gouverneur-generaal van Nederlands Indië, waren tijdens deze veldtocht als ordonnance officieren toegevoegd aan zijn staf.