Alfred Marshall: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k →Leven |
|||
Regel 13:
In 1885 volgde een benoeming hoogleraar in de politieke economie in Cambridge. Deze functie zou hij 23 jaar, tot zijn [[emeritaat]] in 1908 bekleedden. In de loop der jaren onderhield hij professionele en vriendschappelijke betrekkingen met vele Britse denkers, waaronder [[Henry Sidgwick]], [[William Kingdon Clifford]], [[Benjamin Jowett]], [[William Stanley Jevons]], [[Francis Ysidro Edgeworth]], [[John Neville Keynes]] en [[John Maynard Keynes]]. Marshall stichtte de "Cambridge School", die speciale aandacht schonk aan stijgende rendementen, de theorie van de onderneming en de [[welvaartseconomie]]. Na zijn emeritaat ging het leiderschap van deze school over op [[Arthur Cecil Pigou]] en [[John Maynard Keynes]].
Marshall overleed in 1924 op tweeëntachtigjarige leeftijd. Keynes schreef een [[necrologie]] voor zijn vroegere leermeester, die door [[Joseph Schumpeter|Schumpeter]] werd geroemd als "de briljantste levensbeschijving van een wetenschapper, die ik ooit heb gelezen."'<ref>{{aut|[[Joseph Schumpeter]]}}, Ten Great Economists, 2003, blz. 271, ISBN 1-932512-09-8, Simon Publications</ref> Marshalls weduwe had het werk als in "trance" gelezen, terwijl [[Lytton Strachey]] het beoordeelde als een van Keynes' beste werken
== Werk ==
| |||