Koninklijk Hongarije (1526-1867): verschil tussen versies

Nadat dat Habsburgse controle over de Turkse bezittingen begon toe te nemen vonden de ministers van keizer [[Leopold I van het Heilige Roomsekeizer Rijk|Leopold I]] dat hij over Hongarije zou moeten regeren. In [[1690]] begon Leopold gebieden die van de Turken bevrijd waren opnieuw te verdelen. Protestante edelen en andere Hongaren waarvan men dacht dat ze niet trouw waren aan de Habsburgers verloren hun bezittingen aan buitenlanders. [[Wenen]] had controle over buitenlandse zaken, defensie, tarieven en nog andere functies.

Leopolds opvolger, [[Karelkeizer VI van het Heilige Roomse Rijk|Karel VI]] (1711-1740) bouwde aan een goede relatie met Hongarije. Hij vroeg akkoord voor de [[Pragmatieke Sanctie (1713)|Pragmatieke Sanctie]] waarbij de Habsburgse monarch over Hongarije zou heersen, niet als keizer maar als koning onder de Hongaarse grondwet. Hij hoopte dat deze pragmatieke sanctie het Habsburgse Rijk intact zou houden na zijn dood als zijn dochter [[Maria Theresia van Oostenrijk (1717 – -1780)|Maria Theresia]] hem zou opvolgen. Tien jaar later werd deze pragmatieke sanctie goedgekeurd waarmee Hongarije akkoord ging met een erfelijke Habsburgse monarchie voor zolang hun dynastie zou bestaan. In de praktijk regeerden Karel en zijn opvolgers op een autocratische wijze en hadden zeggenschap over de buitenlandse zaken, defensie en financiën maar waren wel te laks om belastingen op te leggen aan de edelen zonder hun toestemming.

[[JozefKeizer II van het Heilige Roomse Rijk|Jozef II]] (1780-1790) , een dynamische leider sterk beïnvloed door de [[deVerlichting (stroming)|Verlichting]], haalde Hongarije uit de malaise nadat hij de troon van zijn moeder erfde. Jozef wilde de macht in het land centraliseren en weigerde om de eed van koning van Hongarije af te leggen omdat zijn macht dan beperkt zou worden door de Hongaarse grondwet. Hij zorgde er wel voor dat boeren geen lijfeigenen meer waren en voortaan vrij waren. Het geloof werd niet meer als een staatszaak beschouwd maar als een persoonlijke keuze. De rechten voor de joden werden ook verbeterd. Het Duits verving vanaf nu het [[Latijn]] als officiële taal. Het koninkrijk Hongarije, het [[Koninkrijk Kroatië (Habsburg)|Koninkrijkkoninkrijk Kroatië]] en het [[Vorstendom Transsylvanië|Grootvorstendomgrootvorstendom Transsylvanië]] kwamen onder één gezag te staan en kreeg de naam [[Landen van de Heilige Hongaarse Stefanskroon]]. Nadat de Hongaarse adel opnieuw weigerde belastingen te betalen verbood Jozef de import van Hongaarse goederen naar Oostenrijk. Hij voerde zelfs algemene belastingen in.

Jozefs opvolger, zijn broer, [[Leopoldkeizer II van het Heilige Roomse Rijk|Leopold II]] maakte van Hongarije opnieuw een apart land onder de Habsburgse kroon en maakte ook van Kroatië en Transsylvanië aparte territoriale [[entiteit]]en. In [[1791]] werd een wet goedgekeurd dat Hongarije enkel door een koning geregeerd mocht wonen die wettelijk gekroond werd volgens de Hongaarse wetten. Deze wet was de basis voor de eis van staatshervormingen in de periode 1825-1849. Het Latijn werd heringevoerd als officiële taal. Leopold stierf in [[1792]].

Keizer [[Keizer Frans II|Frans I van het Heilige Roomse Rijk|Frans IOostenrijk]] (1792-1835) had een abnormale afkeer voor verandering en zorgde er zo voor dat Hongarije decennia lang politiek stagneerde. In 1795 arresteerde de Hongaarse politie een abt en verschillende toonaangevende denkers die een revolutie planden om een democratisch egalitair systeem te installeren in Hongarije. Hierna drukte Frans meteen elke vorm van verandering die tot revolutie zou kunnen leiden de kop in. De zogenaamde rebellen werden geëxecuteerd en ideeën voor hervormingen bleven opgeborgen.