Rhizodermis: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
kGeen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 7:
De buitenwanden van de exodermiscellen kunnen zoals bij vele [[palmen]], overblijvende [[grassen]] en onder andere de [[wonderboom]] ge[[cutine]]seerd zijn. Bij tropische [[epifyt]]en, eenjarige grassen, [[zegge]]n en [[Rus (plant)|russen]] vormt de rhizodermis een slijmlaag. Bij de luchtwortels van epifytische [[Orchidee|orchideeën]], [[Araceae]], [[Liliaceae]] en [[Amaryllidaceae]] is de rhizodermis verscheidene cellagen dik.
 
Bij vele plantensoorten kunnen alle rhizodermiscellen [[Haar (plant)#WortelharenWortelhaar|wortelharen]] vormen, bij andere soorten vormen gespecialiseerde rhizodermiscellen ([[trichoblast]]en) de wortelharen. De wortelharen zijn lange, buisjesvormige structuren, die bijna loodrecht op de wortel staan en 5 - 17 [[Micrometer (lengtemaat)|micrometer]] in doorsnee en 80 - 1500 micrometer lang zijn. Ze hebben maar een beperkte levensduur en worden meestal niet ouder dan 3 - 9 dagen. Ze zijn dan ook alleen bij de punt van een groeiende wortel te vinden. Via de wortelharen neemt de plant water en voedingsstoffen op.
Door de wortelharen wordt het oppervlak van de wortel sterk vergroot. Zo heeft een [[rogge]]plant bijvoorbeeld ongeveer 10 miljard wortelharen met een totale lengte van 10.000 km.<ref>Andreas Bresinsky, Christian Körner, Joachim W. Kadereit, Gunther Neuhaus, Uwe Sonnewald: ''Strasburger – Lehrbuch der Botanik.'', S.&nbsp;210</ref> De ondergrondse oppervlakte van de plantendelen is meestal groter dan de bovengrondse oppervlakte, wat gunstig is voor de waterhuishouding van de plant. De wortelharen zijn omgeven met een door de celwand gevormd [[koolhydraat]]houdend slijm, waardoor het contact met de omgeving intensiever verloopt.