Ptolemaeus I Soter: verschil tussen versies

In juni [[323 v.Chr.]] overleed Alexander de Grote in [[Babylon (Babel)|Babylon]]. Zijn wettige erfgenamen waren zijn zwakzinnige halfbroer, [[Philippos III van Macedonië|Philippos Arrhidaios]], en zijn op dat moment nog ongeboren zoon, [[Alexander IV van Macedonië|Alexander IV]]. [[Perdiccas (diadoch)|Perdiccas]], een van Alexander de Grotes naaste medewerkers, trad daarom op als regent. Ptolemaeus kreeg de satrapie (provincie) Egypte toegewezen. Hij moest er samenwerken met de door Alexander aangestelde gouverneur [[Cleomenes van Naukratis]]. Al snel schakelde Ptolemaios hem uit, teneinde de provincie alleen te kunnen besturen. In [[322 v.Chr.]] kaapte hij in [[Damascus]] het konvooi dat Alexanders lijk vervoerde en hij liet het in Memphis begraven met een grootse plechtigheid. Later kreeg Alexander een monumentaal graf in de nieuwe hoofdstad [[Alexandrië]]. De symbolische waarde van het bezit van het lichaam van de voorganger was enorm. Rond deze tijd nam Ptolemaeus ook allerlei maatregelen om zijn militaire macht uit te bouwen: hij bracht een eigen leger op de been, hij wist [[Cyrene (stad)|Cyrene]] (ten westen van Egypte) onder zijn gezag te krijgen en hij sloot verdragen met verschillende stadskoningen in [[Cyprus]]. Op deze manier bouwde hij een persoonlijke machtsbasis uit in Egypte, wat niet noodzakelijk wil zeggen dat hij het gebied van het Alexanderrijk wilde afscheuren.

 

Datzelfde jaar 321 v.C. bevestigt de [[conferentie van Triparadeisos]] Ptolemaeus als heerser over Egypte<ref>Photius, ''Bibliotheca'' 92.</ref>.