Eduard Verkade: verschil tussen versies

Vanaf 1908 leidde Verkade zijn eigen gezelschap ''De Hagespelers''. Als er in 1911 financiële moeilijkheden ontstaan, brengt een tournee naar Indië uitkomst. Na een seizoen met [[Herman Heijermans]] in diens [[Hollandse Schouwburg]] opent Verkades gezelschap, dat nu ''Die Haghespelers'' heet, de voor hen verbouwde zaal van de Haagse Kunstkring aan de Haagse Herengracht 13. De start in dit “Theater Verkade” is succesvol, maar een tweede tournee naar Indië die samenvalt met het uitbreken van de [[Eerste Wereldoorlog]] wordt een financiële mislukking. Verkades werk was, in reactie op de romantiek en het naturalisme van de Nederlandse toneelvoorstellingen in zijn tijd, gericht op soberheid en stilering. Werd zijn streven naar onbevangenheid en eenvoud eerder wel een enkele keer geassocieerd met dilettantisme,<ref>P.H. van Moerkerken Jr., ''Over toneelinrichting''. Elsevier 1911 Nr. 7.</ref> nu worden zijn kwaliteiten als regisseur, zijn psychologisch en [[Scenografie|scenografisch]] inzicht geroemd, zowel door critici als door de leden van zijn inmiddels uitgebreide ''tableau de la troupe''. Ook als acteur boekt hij indrukwekkende successen. Het gezelschap bespeelt het eigen kleine theater en de grotere schouwburgen in [[Den Haag]] en in het land. Men speelt het wereldrepertoire met Verkades favoriete auteurs [[G.B. Shaw|Shaw]], [[Ibsen]], [[Arthur Schnitzler|Schnitzler]], [[William Shakespeare|Shakespeare]] en societystukken (met publiekslieveling [[Enny Vrede]]). Verkades "geestelijke opvatting" van ''[[Macbeth (toneelstuk)|Macbeth]]'' wordt gemengd ontvangen, maar ''[[Hamlet]]'' blijkt een hoogtepunt. In seizoen 1915-'16 komt het tot een samenwerking met het Rotterdamsch Toneelgezelschap, waar het Amsterdamse gezelschap zich later bijvoegt.