Recente geschiedenis van het Midden-Oosten: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
Regel 211:
=== Intifada en Oslo-akkoorden ===
In 1987 brak er een opstand uit onder de Palestijnse bevolking in de betwiste gebieden gekenmerkt door massale demonstraties en uitbarstingen van geweld die bekend zou worden als de ''[[Intifada]]''. Overal in de Gazastrook en de Westelijke Jordaanoever waren er grote protesten. De opstanden bereikten een hoogtepunt in 1988, toen de Palestijnse leider [[Yasser Arafat]] in de Algerijnse hoofdstad [[Algiers]] officieel de [[Palestina (land)|Staat Palestina]] uitriep met als hoofdstad Jeruzalem. Arafat was nu niet meer de leider van de PLO, maar de "president van Palestina". De Intifada duurde zes jaar.
Als gevolg van Arafats steun voor Saddam Hoessein en de Iraakse invasie van Koeweit werd de [[geldkraan]] naar de [[PLO]] vanuit de Arabische wereld grotendeels dichtgedraaid. De PLO kwam hierdoor in grote problemen en moest haar koers herzien. Dit leidde in [[1993]] tot geheime vredesbesprekingen in de Noorse hoofdstad [[Oslo]]. Aanwezig waren de Israëlische premier Yitzchak Rabin, de Palestijnse leider Yasser Arafat en de Amerikaanse president Bill Clinton. Het eerste akkoord tussen Palestijnen en Israëli's werd hier gesloten (de [[Oslo-akkoorden]]). Afgesproken werd dat: de PLO Israël erkent en andersom; de PLO het [[terrorisme]] definitief afzweert; de PLO zelfbestuur krijgt in een aantal steden op de Westoever, waaronder [[Jericho]] en [[Ramallah]], en de Gazastrook; en Israël ophoudt met de bouw van joodse nederzettingen in de betwiste gebieden. Beroemd werden de handdruk van Arafat en Rabin in de tuin van het Witte Huis met Clinton als tussenpersoon. Rabin en Arafat alsmede Peres kregen in 1994 de [[Nobelprijs voor de Vrede]].
| |||