Versie van 19 aug 2012 21:23 bewerken Halvar (overleg \| bijdragen) 2.438 bewerkingen irrelevante info eruit ← Oudere bewerking		Versie van 1 dec 2012 22:24 bewerken ongedaan maken Diamantino (overleg \| bijdragen) 200.447 bewerkingen Geen bewerkingssamenvatting Nieuwere bewerking →
Regel 27: \| fretappes = 2 }} '''José Manuel Fuente Lavandera''' ([[Limanes]], [[30 september]] [[1945]] -– [[Oviedo (comarca)\|Oviedo]], [[18 juli]] [[1996]]) was een [[Spanje\|Spaanse]] [[wielrenner]]. Uitzonderlijk sterk klimmer in de traditie van zijn landgenoten Loroño, Bahamontes en Jiménez. De excentrieke Spanjaard had bergop een vlijmscherpe démarrage in de benen en volgens generatiegenoot Giovanni Battaglin was Fuente de beste klimmer van zijn tijd. Zijn beste [[Tour de France]] was die van 1973, waar hij niettemin werd overtroffen door Luis Ocaña. In de etappe naar Les Orres, over vijf Alpencols, demarreerde Fuente dertig maal op de Télégraphe en Galibier, maar op de Izoard nam hij niet meer over van Ocaña. Deze kon wegrijden na een lekke band van Fuente en won de rit. Ook verloor hij op het laatste moment de strijd om het bergklassement van Pedro Torres. Bij zijn Tourdebuut in 1971 had Fuente al indruk gemaakt met twee ritzeges. Hij had het geluk aan zijn zijde want in de etappe naar Marseille werd Fuente met elf andere renners buiten tijd gereden door [[Eddy Merckx]], maar mocht nadien toch weer vertrekken. ~~Helaas moest hij na~~Na de Tour van [[1975]] moest hij stoppen met fietsen als gevolg van een nieraandoening, maar hij keerde in 1976 voor korte tijd terug in het peloton. Begin 1977 kwam hij definitief niet door de medische keuring. De belangrijkste overwinningen van Fuente zijn twee Touretappes, de [[Vuelta]] (2x), de [[Ronde van Zwitserland]] en negen etappes in de Giro. Na zijn korte profcarrière werd Fuente in 1979 ploegleider bij de amateurploeg CLAS. Hij leidde deze formatie ook gedurende het eerste jaar in het profpeloton in 1988.

José Manuel Fuente: verschil tussen versies