Godfried II van Lotharingen: verschil tussen versies

Onder zijn vader was hij graaf van Verdun en [[markgraafschap Antwerpen|markgraaf van [[Antwerpen (stad)]]. In [[1044]] overleed zijn vader en Godfried werd alleen tot hertog van [[Opper-Lotharingen]] benoemd. Keizer [[HendrikKeizer III (keizer)|Hendrik III]] vond het onverstandig om Godfried het bestuur over geheel Lotharingen te geven en hij gaf [[Neder-Lotharingen]] aan Godfrieds zwakzinnige broer [[Gozelo II van Neder-Lotharingen]]. Godfried probeerde Neder-Lotharingen te veroveren maar dit mislukte. Hij werd gevangengenomen en hernieuwde zijn eed van trouw, en gaf een verder onbekende zoon als gijzelaar als garantie voor zijn trouw.

In 1053 hertrouwde Godfried met [[Beatrix van Opper-Lotharingen|Beatrix van Bar]], weduwe van markgraaf Bonifatius IV van [[Toscane]]. In reactie nam Hendrik III Beatrix en haar zoon gevangen. Daarop nam Godfried het bestuur van Toscane en de grote bezittingen van zijn vrouw in de [[Povlakte]] en [[Emilia-Romagna]], op zich. Godfried en Boudewijn van Vlaanderen kwamen opnieuw in opstand tegen Hendrik en namen hertog [[Frederik van Luxemburg (Neder-Lotharingen)|Frederik van Luxemburg]] gevangen. In 1055 belegerden ze [[Antwerpen (stadà|Antwerpen]] maar zonder succes. Het jaar daarna sloten Boudewijn en Godfried vrede met de keizer. Boudewijn wist de grote gebieden die hij in Neder-Lotharingen had bezet, te behouden. Godfried verwierf de graafschappen [[Pisa (stad)]] en [[Ancona (stad)]], en werd keizerlijk stadhouder in [[Italië]].

In 1057 was Godfrieds verhouding met de keizer alweer bekoeld en werd hij verbannen naar Toscane. Zijn broer was inmiddels tot paus benoemd ([[Pauspaus Stefanus IX (X)]]) en samen domineerden ze de politiek van Noord- en Midden-Italië. Van zijn broer kreeg hij het [[hertogdom Spoleto]] in leen. Paus Stefanus overleed in 1058 en Godfried steunde zijn opvolger [[paus Nicolaas II]] tegen [[Tegenpaus Benedictus X]], die hij door soldaten uit het [[Lateraanse paleis]] liet verdrijven. Godfried bemiddelde in een conflict tussen de adel van [[Sardinië]] en de stad Pisa, en wist een leger van Italiaanse [[Normandië]]rs te verslaan dat op weg was naar [[Rome (stad)|Rome]].

Na de dood van Hendrik III keerde Godfried weer terug naar Lotharingen. In 1062 was hij een van de deelnemers aan de ontvoering van de jonge [[keizer Hendrik IV (keizer)]]. Deze ontvoering was het hoogtepunt van het verzet van de rijksgroten tegen het bewind van Hendriks moeder [[Agnes van Poitou (1024-1077)]] als regentes. Agnes gaf na dit incident inderdaad haar functie als regent op. Na de dood van Frederik van Luxemburg in 1065 werd Godfried benoemd tot hertog van Neder-Lotharingen. In 1066 was hij aanvoerder van de fractie die bisschop [[Adalbert van Bremen]] afzette als regent van [[Hendrik IV (keizer)|Hendrik IV]]. Godfried trok zich in 1069 terug in Verdun wegens slechte gezondheid en stierf daar nog in hetzelfde jaar. Hij werd begraven in de Notre-Dame van Verdun.