Anarchosyndicalisme: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k r2.7.3) (Robot: gewijzigd: is:Stjórnleysis samtakahyggja |
k Dubbele referenties samenvoegen. met AWB (8564) |
||
Regel 11:
Volgens [[Emile Pouget]] was de kracht van het anarchosyndicalisme dat het “zonder het heden aan de toekomst op te offeren” ook niet “de toekomst opoffert aan het heden”.<ref>Daniel Guerin: Het Anarchisme blz.77</ref> Het verbindt de dagelijkse strijd voor betere werkomstandigheden met de voorbereiding van het toekomstige zelfbestuur. Zo legt het anarchosyndicalisme het fundament van de nieuwe maatschappij in het lichaam van het bestaande economische systeem.
In het anarchosyndicalisme bestaan er drie visies over de toekomstige anarchistische maatschappijvorm. In eerste instantie was het [[collectief-anarchisme]] van [[Michael Bakoenin]] bij velen het hoofddoel van het anarchosyndicalisme, maar daarna werd het [[anarchocommunisme]] van [[Peter Kropotkin]] populairder. Echter, vele aanhangers van het anarchocommunisme vonden dat er in het bestaande [[kapitalisme]] en etatische maatschappij nog niet de goede mentaliteit en de goede economische mogelijkheden bestonden voor het anarchocommunisme. Deze derde visie dacht dat eerst het collectief-anarchisme zou ontstaan en deze langzaam en vrijwillig zou overgaan naar het anarchocommunisme.
==Organisatievorm==
De anarchosyndicalistische vakbond is georganiseerd van beneden naar boven. De organisatievorm van de anarchosyndicalistische vakbond moet overeenkomen met de principes van de toekomstige anarchistische maatschappij, namelijk een decentrale federalistische organisatie die bestaat uit onafhankelijke democratische afdelingen. Alle afdelingen zijn autonoom en iedere werknemer kan lid worden van de vakbond, tenminste zolang diegene de democratische decentrale organisatieprincipes erkend en toestemming krijgt van de leden van de afdeling. Dus je hoeft geen anarchist te zijn om lid te worden van een anarchosyndicalistische vakbond.<ref
De anarchosyndicalistische organisatie voert “directe actie”, wat betekend dat er geen tussenpersonen gebruikt worden. Directe Actie betekent dat de problemen worden opgelost door diegenen die daar last van hebben, met de solidariteit en steun van de gehele anarchistische vakbond. Bij onderhandelingen moeten de arbeiders zelf bepalen of ze genoegen nemen met het behaalde resultaat. Bij normale vakbonden beslist de vakbondstop of het wordt aanvaardt. De anarchosyndicalisten voeren niet alleen strijd via de vakbond of op de werkvloer, maar doen ook mee met gewone demonstraties.
Regel 23:
==Geschiedenis van het Franse anarchosyndicalisme==
Het anarchosyndicalisme ontstond in de laatste decennia van de negentiende eeuw. [[Fernand Pelloutier]] schreef in 1895 het artikel “Het anarchisme en de vakbonden” in het Franse anarchistische weekblad Les Temps Nouveaux, waarin hij het idee uitte om de vakbeweging te zien als een “school voor het praktisch anarchisme”.
In 1895 werd de Confédération Générale du Travail (CGT) opgericht door zowel anarchosyndicalisten (Fernand Pelloutier en Emile Pouget) als niet-anarchistische aanhangers van het revolutionaire [[syndicalisme]]. De CGT werd op anarchosyndicalistische principes georganiseerd. In 1904 had de CGT 150.000 leden en dat groeide in 1912 uit tot 600.000 leden en in 1919 waren dat er zelfs 1,2 miljoen leden.
In 1912 werd op het CGT-congres door overgrote meerderheid besloten om afstand te houden van politieke partijen, maar langzamerhand raakte de CGT onder invloed van de [[Franse Communistische Partij]] (PCF) die door de Russische Revolutie veel aanhang kreeg in Frankrijk. Daarnaast werden ook veel reformisten in de CGT-federatieraad gekozen, die het bestaande etatische kapitalisme niet verwerpen, maar slechts wilde hervormen.
Regel 36:
Op 17 juli 1936 pleegde Generaal Franco een staatsgreep. Toen dit nieuws bekend werd, organiseerde de CNT een algemene staking. Hierbij werd in Barcelona op verschillende plekken barricades opgezet en vielen de CNT-arbeiders de verschillende barakken van het leger in de stad aan, waardoor ze aan wapens kwamen. De soldaten van Franco werd al snel uitgeschakeld in Barcelona.
Direct na de gevechten begonnen arbeiders spontaan de schade te repareren. Grote delen van de productie en diensten in Catalonië werden onder zelfbestuur gebracht, zoals die van textiel, glas, landbouw, zuivel, water, metaal, houtbewerking, gezondheidszorg, tram, onderwijs, kappers, hotels, cafés en bioscopen. De arbeiders kozen vanuit hun midden een bedrijfsraad, die aansloten bij een federatie van de des betreffende sector. De federaties van alle sectoren die onder arbeiderszelfbestuur stonden, verenigden zich in de Economische Raad, waarin de onderlinge handel werd geregeld. Dit gebeurde volgens de principes van het [[collectief-anarchisme]].<ref name="Jacques J. Giele 1975">Jacques J. Giele: Arbeiderszelfbestuur in Spanje. (1e druk, 1975)</ref>
De landbouwgrond van de grootgrondbezitters werd door de grondloze landarbeiders overgenomen. Heel veel boeren organiseerden zich in landbouwassociaties, waarbij de grond het collectieve eigendom van alle leden was. In Aragon was 75 procent van de gemeentes overgegaan tot het sociaal-anarchisme met één half miljoen leden in 450 landbouwassociaties. In de provincie Levante waren er 900 associaties, die de helft van de provinciale landbouwproductie omvatte. In Castille waren er 300 collectieven met 100.000 leden. In Catalonië waren er maar 7.000 boeren lid van landbouwassociaties. Onderwijs, pensioenen, gezondheidszorg en wegenbouw behoorden tot de taken van de dorpgemeenschappen. De meeste landbouwassociaties volgden de principes van het [[collectief-anarchisme]], terwijl een aantal dorpgemeenschappen in Aragon overstapten op het [[anarchocommunisme]].(3) <ref
Echter, de Spaanse Burgeroorlog werd gewonnen door Franco, waardoor de CNT illegaal verklaard werd.
| |||