Madeira (wijn): verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k Linkfix ivm sjabloonnaamgeving / parameterfix
taal
Regel 12:
Er zijn vier druivenrassen toegestaan; de Verdelho, de Sercial, de Boal en de zoete, uit het Middellandse Zeegebied ingevoerde [[Kreta|Kretenzische]] Malvazia. Tegenwoordig wordt een variant van de Pinot Noir, de Tinta Negra Mole veel aangeplant. Veel madeira bestaat voor 85% uit deze druif en zij wordt met kleine hoeveelheden van de traditionelere druiven op smaak gebracht<ref>Jan Gerritsen in het NRC-Handelsblad van 15 april 2008</ref>. Van de 2000 hectare die voor wijngaarden geschikt zijn wordt maar 600 hectare ook werkelijk benut. Het telen van bananen is lucratiever. De wijn is kostbaar en na de Tweede Wereldoorlog heeft zij haar populariteit op de Europese wijnmarkt grotendeels verloren. Madeira als aperitief en ook als wijn bij de maaltijd was ooit gebruikelijk maar men ziet de wijn steeds minder vaak op de wijnkaarten van restaurants.
 
Vroeger nam men op lange scheepsreizen [[port (wijn)|port]] mee, onder andere als vitamine c bron. De port die over was na deze lange reis smaakte anders door invloed van temperatuur en oxidatie. Dat viel in de smaak want er bleken mensen bereid deze drank af te nemen. Dit was zo lukratieflucratief dat er extra vaten port werden meegenomen op reis, puur met het doel deze bij terugkeer goed te verkopen.
Toen men eenmaal ontdekte hoe deze veroudering kunstmatig kon worden bewerkstelligd, hoefden de vaten niet meer mee op maandenlange reis.
 
Regel 18:
 
== De canteiro-methode en de industriële productie ==
Tegenwoordig wordt de madera in spe verwarmd en minstens drie maanden in eikenhouten vaten van 480 liter bij 45 graden Celsius in hete loodsen (''estufas'') bewaard. Gematigde temperaturen over een langere periode zijn beter. Beter zou zijn helemaal geen kunstmatige warmte te gebruiken, maar de wijn jarenlang op een zondoorstoofde vliering te laten liggen. Als de wijn uit de loodsen komt, heeft hij de enigszins gekarameliseerdegekaramelliseerde smaak waaraan alle madera's zijn te herkennen. De industriële verwarming of verblijf in een estufado neemt drie maanden in beslag. Men noemt de verwarming door de zon zoals die nog door kleinere en conservatieve barros de "canteiro-methode". De traditionele huizen laten hun wijn vijf jaar lang op vaten rusten en verwarmen door de zon<ref name=autogenerated1>Jan Gerritsen</ref>.
 
Net als bij port kent men bij madera-wijn ''vintage'', dat wil zeggen: van één oogstjaar. Een ''vintage'' wordt gemaakt van één enkel druivenras en minstens 20 jaar [[Lageren|vatrijping]]. Het instituut (Instituto do Vinho da Madeira) stellen regels op of een bepaalde madera de naam ''vintage'' mag dragen.
Sommige van de allerbeste wijnen kunnen een eeuw op vat of in glazen ''demijohnsdemi-johns'' verblijven, voordat ze worden gebotteld. De daaropvolgende flesrijping is ook bijzonder traag, zodat maderawijnen tot één van de langst houdbare ter wereld behoren. De kurken moeten iedere 35 jaar worden vervangen en, anders dan bij andere wijnen op fles, moet de fles staande worden bewaard<ref name=autogenerated1 />. Er zijn Madeiramadeira's uit de 18e eeuw die nog steeds drinkbaar zijn.
 
Tegenwoordig mengen de producenten hun wijnen tot een merkwijn met een constante kwaliteit. Vroeger ging dat mengen volgens een [[solera-systeem]] zoals dat gaat bij bijvoorbeeld [[sherry]]. De madera-wijn vinificatie geschiedt op port-achtige wijze, namelijk door de gisting met alcohol te stoppen.