Alexander Kropholler: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
lit. toegevoegd |
k link aangebracht |
||
Regel 19:
Geïnspireerd door Berlage en binnenlandse architectuur ontstond een stijl waarbij enerzijds eenvoud en [[baksteen]] centraal staan en anderzijds [[Steunbeer|steunberen]] en [[trapgevel]]s extra groot werden uitgevoerd. Deze bouwstijl werd grotendeels overgenomen door de [[Delftse School]], een groep vooral katholieke architecten onder leiding van [[Marinus Jan Granpré Molière|M.J. Granpré Molière]]. Hoewel Kropholler nooit toetrad tot deze beweging, zou hij er altijd mee geassocieerd worden.
Behalve kerken ontwierp Kropholler vele andere gebouwen, waaronder een vrij groot aantal [[Raadhuis|raadhuizen]], waaronder die van [[Asten (gemeente)|Asten]], [[Waalwijk (gemeente)|Waalwijk]], [[Leidschendam]], [[Noordwijkerhout]], [[Arcen]], [[Wateringen]], [[Grouw]], [[Medemblik (stad)|Medemblik]] en [[Heesch]]. Hoewel gerespecteerd was Kropholler weinig geliefd bij collega-architecten en had hij regelmatig moeilijkheden met opdrachtgevers. In zijn geschriften rekende hij in felle bewoordingen af met andere opvattingen. Zijn fanatieke hang naar traditie en zijn afkeer van vernieuwing brachten hem in de [[1930-1939|jaren dertig]] in [[fascistisch]] vaarwater, toen hij lid werd van [[Zwart Front]].
Tijdens de [[Tweede Wereldoorlog]] werkte Kropholler gewoon door en publiceerde hij in een aantal door de nazi's gecontroleerde tijdschriften. Na de oorlog grepen de architecten van het [[Functionalisme (architectuur)|Functionalisme]] deze kans aan om Kropholler te laten veroordelen wegens [[collaboratie]]. Kropholler kon zijn carrière echter al snel voortzetten door samen te werken met andere architecten. De voltooiing van een van zijn grootste ontwerpen, de [[abdij van Egmond]], werd echter verhinderd. Hoewel hij tot op hoge leeftijd werkzaam bleef, was zijn glorietijd voorbij.
| |||