Times New Roman: verschil tussen versies

Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
GrouchoBot (overleg | bijdragen)
k r2.7.2) (Robot: gewijzigd: ru:Таймс (гарнитура)
pastte -> paste
Regel 21:
Het idee dat er een nieuwe letter nodig was voor ''The Times'', ontstond in 1929 bij de voorbereiding van het ''Printing Number'', dat op 29 oktober 1929 verscheen. In het jaar daarop werden experimenten gedaan met lettertypen om hun geschiktheid te testen: zoals ''Baskerville'', ''Imprint'', ''Plantin'', ''Ionic'' en nog andere. Van ''Perpetua'' werd speciaal voor dit doel een apart ''corps'' gesneden van waaruit een volledige pagina van de krant werd gezet. Morison, die op dat moment voor het Printing House Square werkte, kwam met het plan om een volledig nieuw lettertype te ontwerpen. Zijn eerste schetsen werden verder uitgewerkt door Victor Lardent. Op grond van deze tekeningen werden door Monotype de ''punches'' gemaakt. Later werden deze ''punches'' door Linotype en Intertype voor hun eigen machines gekopieerd. De letter was beschikbaar in 5 corpsen: 5.5, 7, 8, 11 en 12 ''point pica''. De kapitalen waren in drie variaties beschikbaar: ''Heavy Condensed'', ''Light Wide'' en ''Heavy Wide''. Naast alle ''punches'' voor de letters, moesten nog zeer vele andere tekens worden ontworpen, leestekens, accenten, speciale tekens voor advertenties etc. In totaal werden door Monotype ongeveer 14750 verschillende ''punches'' gesneden. Op 3 oktober 1932 kwam het eerste nummer in de nieuwe stijl uit. Enkel op de titel-pagina werd voor de naam van de krant nog altijd Perpetua Titling gebruikt. Na deze introductie werd voor de krant deze letter 21 jaar lang aan ''een'' stuk gebruikt. Ook werd de letter gebruikt voor de publicaties, die werden uitgebracht door Printing House Square.
 
Het lettertype was smal waardoor er veel tekst in de kolommen pasttepaste. In 1933 werd het lettertype vrijgegeven en gebruikt voor een speciaal nummer van de [[Monotype Recorder]] dat werd gedrukt bij de Universiteit van Cambridge. De universiteit gebruikte in 1939 Times New Roman ook voor een uitgave van de "Statutes and Ordinaces" -- een tekst van circa 400.000 woorden -- in 1939. Het feit dat op deze manier veel papier kon worden bespaard, was daarbij een belangrijke overweging. Later werd de letter ook in gebruik genomen door Updike. Na het succes van de letter in Europa, werd het lettertype ook in Amerika geïntroduceerd. Zo werd Times New Roman sinds 1942 gebruikt in ''Collier's Magazine'', de ''Woman's Home Compagnion'' en het ''American Magazin''. In 1953 volgden twee kranten dit voorbeeld, de ''Sun-Times'' en de ''Chicago Daily Newspaper''.
 
Een bredere versie van het lettertype werd ontworpen, die prettig leest bij langere regels, dan in een krantenkolom. In 1936 werd een halfvette versie gesneden voor een bijbeluitgave in Cambridge. Dit lettertype bleek heel geschikt om er woordenboeken en spoorboekjes mee te drukken. <ref>Stanley Morison, ''A Tally of types'', Cambridge at the University Press, 1973, p. 105-109</ref>