Versie van 31 aug 2012 21:23 bewerken Japiot (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 140.905 bewerkingen link van dp naar juiste pagina, replaced: bekend staat → bekendstaat met AWB ← Oudere bewerking		Versie van 14 nov 2012 01:32 bewerken ongedaan maken Japiot (overleg \| bijdragen) uitgebreid bevestigde gebruikers, Terugdraaiers 140.905 bewerkingen taalfix, replaced: Dit kwam omdat → Dit kwam doordat (2) met AWB Nieuwere bewerking →
Regel 58: [[Bestand:Frederick, Prince of Wales, and his sisters by Philip Mercier.jpg\|thumb\|right\|250px\|De vier oudste kinderen van George II. Van links naar rechts: Prinses Anna, Prinses Caroline, Prins Frederik en Prinses Amelia]] Eerste Minister Henry Pelham stierf in [[1754]] en werd toen opgevolgd door zijn broer, Thomas Pelham-Holles, de Hertog van Newcastle-upon-Tyne. Thomas Pelham-Holles werd op zijn beurt opgevolgd door William Cavendish, de Hertog van Devonshire in [[1756]]. Een andere vermeldenswaardige Eerste Minister tijdens het bewind van George II was [[William Pitt de Oudere]]. William Pitt werd minister van buitenlandse zaken (in Engeland ook wel: ''Secretary of State for the Southern Department'') in het kabinet van de Hertog van Devonshire, maar de koning was echter niet zo blij met zijn aanstelling. Dit kwam ~~omdat~~doordat Pitt tegen de Oostenrijkse Successieoorlog was geweest, terwijl de koning juist ervoor was. Het koninklijk misnoegen werd alleen maar vergroot door de toespraken die Pitt voerde in [[1757]]. In april van hetzelfde jaar werd hij ontslagen, maar later liet de koning hem terugkomen. Rond dezelfde tijd werd ook de Hertog van Newcastle-upon-Tyne voor een tweede keer Eerste Minister. Als minister van buitenlandse zaken leidde William Pitt de Engelse politiek naar de [[Zevenjarige Oorlog (1756-1763)\|Zevenjarige Oorlog]]. Deze oorlog werd ook wel gezien als het vervolg op de [[Oostenrijkse Successieoorlog]]. [[Maria Theresia van Oostenrijk (1717-1780)\|Maria Theresia van Oostenrijk]], Aartshertogin van Oostenrijk, sloot een verdrag met de traditionele vijanden van Oostenrijk, het [[Keizerrijk Rusland\|Russische Rijk]] van Tsarina [[Elisabeth van Rusland\|Elisabeth]] en het [[Frankrijk]] van koning [[Lodewijk XV van Frankrijk\|Lodewijk XV]]. Daardoor werden ook Rusland en Oostenrijk vijanden van Groot-Brittannië en Hannover. George II vreesde dat deze alliantie van Oostenrijk, Frankrijk en Rusland Hannover zou binnenvallen en daardoor sloot koning George II een verdrag met koning [[Frederik II van Pruisen]]. Groot-Brittannië, Hannover en Pruisen stonden tegenover de grote Europese mogendheden Oostenrijk, Frankrijk, Rusland, [[Zweden]] (waar [[Adolf Frederik van Zweden\|Adolf Frederik]] koning was) en het [[Keurvorstendom Saksen]] onder keurvorst [[August III van Polen\|Frederik Augustus II]], eveneens koning van [[Polen]]. Daarentegen echter sloot het [[Koninkrijk Portugal]] van koning [[Jozef I van Portugal\|Jozef I]] zich aan bij Groot-Brittannië. De oorlog werd niet alleen gevoerd in Europa, maar ook in Noord-Amerika (waar de oorlog beter bekendstaat als de [[Franse en Indiaanse Oorlog]]) en in [[India]]. Regel 65: == Huwelijk en kinderen == Op [[22 augustus]] [[1705]] trad George te Hannover in het huwelijk met Markgravin [[Caroline van Brandenburg-Ansbach]], een intelligente en aantrekkelijke vrouw, er waren vele mannen die om haar hand hadden gevraagd. Van Caroline werd eigenlijk verwacht dat ze zou trouwen met een [[Spanje\|Spaanse]] prins, maar zij weigerde. Dit kwam ~~omdat~~doordat zij anders haar [[Protestantisme\|protestantse geloof]] moest opgeven voor het [[Rooms-katholieke Kerk\|Rooms-katholieke geloof]]. Zij kregen de volgende kinderen: {\| border=1 style="border-collapse: collapse;"

George II van Groot-Brittannië: verschil tussen versies