Antoine Henri Becquerel: verschil tussen versies
Verwijderde inhoud Toegevoegde inhoud
k r2.7.2+) (Robot: interwiki gewijzigd van pms:Henri Becquerel naar pms:Henri Antoine Becquerel |
Aanvulling biografie |
||
Regel 13:
| voor = [[Hendrik Lorentz]]<br/>[[Pieter Zeeman]]
| op = [[John William Strutt]]
|
}}
'''Antoine Henri Becquerel''' ([[Parijs]], [[15 december]] [[1852]] – [[Le Croisic]], [[25 augustus]] [[1908]]) was een [[Frankrijk|Frans]] [[natuurkundige]].
Regel 25:
=== Magneto-optica ===
Gedurende zijn studiejaren aan de École des Ponts et Chaussées raakte Becquerel sterk geïnteresseerd in het onderzoekswerk van [[Michael Faraday]] naar het effect van magnetisme op licht. Faraday had in 1845 ontdekt dat gepolariseerd licht een draaiing ondergaat als het een magnetisch veld passeert (een fenomeen dat het [[Faraday-effect]] wordt genoemd). Becqueral ontwikkelde een formule die de relatie verklaarde tussen deze draaiing en de refractie die de lichtstraal ondervindt wanneer deze een substantie passeert. De resultaten publiceerde hij in 1875 in een van zijn eerste wetenschappelijk artikel, hoewel hij later ontdekte dat zijn beginresulaten op bepaalde aspecten incorrect waren geweest.
Dit effect was waargenomen in vaste- en vloeistoffen, en Becquerel toonde aan dat het ook optrad in gassen. Voor jaren bleef hij zijdelings geïnteresseerd in vraagstukken rond de magneto-optica. Zijn enthousiasme kreeg een hernieuwde opleving toen in 1897 de Nederlandse natuurkundige [[Pieter Zeeman]] het naar hem vernoemde [[Zeemaneffect]] ontdekte, het splitsen van spectraallijnen onder invloed van sterk magnetische velden. Dit opende voor Becquerel nieuwe perspectieven voor zijn onderzoek.
Regel 42:
=== Zijn hypothese ===
Becquerel geloofde dat de mogelijkheid bestond dat Röntgens "X-stralen" de verklaring waren voor [[fluorescentie]], het verschijnsel dat stoffen nagloeien nadat ze aan zonlicht zijn blootgesteld. Als zijn [[hypothese]] zou kloppen zou dat betekenen dat de stralen ook sporen nalieten op een [[fotografisch]]e plaat.
=== Het experiment van Becquerel ===
[[Bestand:Becquerel plate.jpg|thumb|De fotografische plaat van Becquerel waarop het effect van blootstelling aan straling zichtbaar werd.]]
Becquerels hypothese zorgde ervoor dat hij een baanbrekend experiment zou uitvoeren. In het laboratorium van het Muséum stelde Becquerel een kristal [[uranium]]zout, een stof waarvan Becquerel dacht dat die fluorescerend was, enige tijd bloot aan het zonlicht en legde hem vervolgens op een fotografische plaat. De plaat bleek na ontwikkeling inderdaad gezwart te zijn.
Zijn echte ontdekking deed Becquerel pas nadat hij zijn proefopstelling al had opgeruimd en opgeborgen: ook als het uraniumzout niet in de zon had gelegen, liet het sporen achter op de plaat. De verklaring van Becquerel was dat het uraniumzout spontaan een onzichtbare en doordringende straling uitzendt die anders lijkt te zijn dan röntgenstraling.
== Latere leven ==
| |||